Normal zamanlarimda, yani keyfim yerindeyken kafamin içinde kendimle ilgili felaket senaryoları kurardım. Başıma gelen felaketlerde çok soğuk kanlı olduğumu tahayyül ederdim. Lakin o felaketlerden en küçüğünü yaşadığım şu anlarda bütün irademi kaybetmiş vaziyette, kafam durmuşçasina âdeta nefes alamaz bir hal aldım.
"Bazen hüzünlü bir hevesle, günün birinde, bir parçası olmayacağım bir gelecekte bu sayfaları beğenenler çıkarsa, nihayet beni "anlayan" birine, içinde doğup sevilebileceğim gerçek bir aileye kavuşmuş olacağımı düşlerim."
Sonunda bitirdim! Baya süründü kitap. Her yerde görmekten içim bayıldı ve sonunda okuma şerefine eriştim. Beğendim beğenmesine de bu kadar popüler hale geldikten sonra beklenti zirve oluyor tabi. Bence gayet durgun ilerledi ve sona doğru olanlar tahmin edinebilirdi. Raif Bey'e hem üzüldüm, hem de kızdım. Ama bana doğru tercihler yapmanın önemini öğretti. Sonuç olarak okuduğum için memnunum.
Acemi kurttan yeter bu kadarı.
Nice kitaplara!