“Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. Bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? Evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu.
Dünyada huzur ve rahatın hep birer kuruntudan ibaret olduğunu görüp ona acı çektiren şeylerin de hep kendi hayal gücünün, kendi seçimlerinin icatları olduğunu düşünerek kendine, ruhuna karşı bir şey yapamadığından, kendini iyileştirmek için bir çare bulamadığından dolayı öfkeleniyordu...