İnsan birisini bu kadar severse nasıl darılır?" diyordu.
Hiç darılabilir mi?
Muhakkak yorulmuştur.
Ahmet Hamdi Tanpınar.
- Seni seviyorum dedi mi sana ?
- Demedi. Ama seviyor gibiydi. Bana öyle geliyordu yani. Tamam benim gibi sevmiyordu belki ama sevecekti. Benim sevmesi için gereken her şeyi yapıyordum. Tek istediğim umudumu kırmaması ve bana biraz güvenmesiydi.
- Öyle olur mu lan ? Sevmek denilen şey böyle bir şey değil. Süs bitkisi gibi ışığı suyu
Eda tekrar paylaştı.
Karşısındakinden cesaret almadan gerçekten âşık olabilecek kadar pişkinlik gösterebilen azdır.
Sayfa 22Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Sen bu karanlık ömrümün içine bir sevinç ışığı gibi,kurumaya yüz tutan ekinlere can veren bir nisan yağmuru gibi birdenbire geldin.
Onun gururunu ben de kolaylıkla hoş görebilirdim.Benim gururuma dokunmamış olsaydı.
İyi de affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa layık olmayanı da affetmek değil mi? Tıpkı vicdan gibi. Onu kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu anda koruyabildiğimiz şey değil miydi vicdan?
Böyle mi olmalıydı? İnsanin mutluluğu aynı zamanda kederinin kaynağı mı olmalıydı?
