Elife Dinçer
@Elife35
34 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Geçenlerde , bir kitap fuarında bir noterin karısı, engelli çocuklarımla ilgili, alkolik babamla ilgili kitaplarıma bakmış ve altın dişlerini gösteren gülüşüyle bana şöyle demişti : “ Zengin olmalısınız “
Zavallı kadın , sanki nihai hedefim buydu .
Sayfa 106
İnsan dünyaya gelirken ağlıyor, peki giderken neye hırlıyor ?
Asla memnun olmuyor
Sayfa 54
Gökyüzünü görebilmem için başımı kaldırmam gerekiyor , oysa bana başımı eğmek daha kolay geliyor
Sayfa 21
Okur Takip Önerileri
Korku cezadan çok daha beterdir,çünkü ceza bellidir, ağır da olsa , hafif de , hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir.
Sayfa 45
Bana inanıyordu , onun sayesinde ben de kendime inanmaya başladım . O dönem neredeyse bir hiçtim , şimdiyse neredeyse bir şeyim .
Sayfa 23
En korkuncu, yalnız başıma ölecek olmam . Beni rahatlatmak , elimi tutmak , gözlerimi kapmak işin yanımda olmayacaksın.
Bir yandan sa , bütün bunlardan kurtulduğuna seviniyorum . Sen en azından hiçbir zaman dul olmayacaksın .
Sayfa 37
Normalde çocuklar ağlar , yetişkinler değil . Hele anneler hiç , onlar ağlayan çocukları avutmak için gelmişlerdir dünyaya..
Sayfa 69
Bir gün ben otuz beş yaşıma girdim , bu bana tuhaf geldi, annemin yaşındaydım .
İnsanların yaşıyla her zaman sorunum olmuştur. Zamanın sadece geçtiğini , durmadığını unutuyorum,insan ancak sonradan , bıraktığı izlerden anlıyor zamanı
Sayfa 50
Gönlümün en derin ,en mahrem yerinde tek istediğim , gökyüzünü pis bir grilikle kaplayan durgun bulutların silinip gitmesi ; aralarından maviliklerin fışkırsın istiyorum, açık , kesin gerçekliktir mavi , çünkü hiçbir şey değildir , hiçbir arzusu yoktur .
Sayfa 216
Bütün savaşlar , kendilerinin yerine ölüme başkalarını gönderen savaşmaktan aşırı korkan ödlek hırsızlar arasında yapılır…
Sayfa 97
Bir ölü gördüğümde , ölümü bir gidiş anına benzetirim . Ceset ise, üzerimizden çıkardığımız giysileri hatırlatır. İçimizden biri çekip gitmiş , hem de o benzersiz , biricik giysisini yanına almadan .
Sayfa 70
Ne mutlu yaşamlarını kimseye emanet etmeyenlere …
Sayfa 100
Biz aslında insanları sevmeyiz . Sevdiğimiz , bir insan hakkında oluşturduğunuz fikirdir. Kısacası kendi oluşturduğunuz bir kavramı ve sonuç olarak kendimizi severiz .
Sayfa 161
Karamsar değilim, hüzünlüyüm .
Sayfa 178
Bana bahşedilen hafif rüzgarın ve onun tadını çıkarabilmem içim bahşedilmiş ruhun tadını çıkarıyorum ; ve daha fazlasını ne soruyor ne kurcalıyorum .
Sayfa 29