Herkes gittiği her yere, beraberinde götürdüğü bir kafesle yaşıyor. Hayvanlardan söz eden bu kadar çok kitap yazılması da bundan. Özgür, doğal bir yaşama duyulan bir özlem bu. Oysa insan için doğal olan, insan yaşamıdır. Görmek istemiyorlar bunu. İnsan varoluşu çok büyük bir yük, onun için hiç değilse düşlerde silkip atmak istiyorlar omuzlarından.