“Tenime ilk kez bir erkek eli değdiği zaman cennetten bir kapı açılır, gülüşü tenime dokununca dünyalar benim olur ve bütün ömrümü ona adarım sanmıştım. Vücuduma bıraktığı tohumun her zerresinin hayat boyu birlikte takipçisi oluruz; kimse kırıp incitmesin diye gözümüzden sakınıp en iyi okulların en iyi sınıflarında yer alması için canımızı dişimize takarız demiştim.
Nereden bilirdim ki bu dünyanın Günahkârlar Sarayı’na tahsis edildiğini...”
Mahrumiyet Oteli okuyan yürekleri farklı hayatlara misafir ediyor Özge Hanım. Okurken belki de ‘kirli’ kelimesine yeni tarifler çizebilirsiniz. Yorumlarınızı bekliyor olacağım 🙏🏻
Muhyettin Şentürk
Şiir gibi yaşamak... Bir kedinin tüylerini okşamak, bir martının gökyüzünde süzülüşünü izlemek, bir gülü koklamak, bir şarkı dinlerken anılara dalıp gitmek, aşık olmak...Her birimiz bir Şiiri yaşıyoruz aslında...Kendi hayatlarımızdan Şiirlere Aşinayız, Aşikarız ya da Aşiirkar'ız...
Gelin bakın Şairimiz bir Şiirinde ne diyor “ Gel, beraber yürüyelim, Bu yola ancak senle katlanılır, Eğer gelirsen birlikte aşarız şu tepeleri, Eğer taşa değerse ayağın, öperim geçer, Rüzgardan dahi korurum seni..."
Şiir kitabımız ,Hislerimizde sonbaharı, ilkbaharı, yazı ve kışı içiçe yaşatıyor... Gözlerimizden bir pırıltı gelip geçiyor...Ve bu gelip geçici yaşamda yanımıza kalan tek şey duygular diyor Aşiirkar...
.
Aşiirkar'ın dili oldukça sade ve içten sıcacık...Şiirleri okurken çoğu zaman kendinizi bulduğunuz satırlarda takılıp kalacaksınız...Ben de öyle oldu...
Duygularınıza tercüman olacak Şiirlerle buluşmak ve hislerinizin deryasında çoğalmak istiyorsanız Aşiirkar'ı okumalısınız...
Şiir gibi yaşayın, Şiirlerle kalın diyorum...
Sayfayı çevirin sizin Şiiriniz diğer sayfada belki de...
Şiirsel okumalar....
AşiirkârMuhyettin Şentürk · Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık · 20229 okunma
Hiç yaşamamışlar gibi göçüp gitti onlar aramızdan...
#Baba tut elimi
Bu cehennemden kurtar beni
Sıkışıp kaldığım yer belli mi?
Sesim sana geldi mi?
Baba tut elimi
Nefesim tükenmeden kurtar beni...
Ölüm ve Yaşam...Bu ikili birbirine pamuk ipliğiyle bağlı değil mi? Deprem onları bir kaç dakikada bizlerden koparıp aldı...Anneler, babalar, nineler,
Vurulmanın, en çok da vurulmayı sıradan saymanın Filistin haliyim,
Ne derdim biter ne kederim...
Afrika’da açlıkla sınanan ruhun
Batı’ya bağışlanmış obez kaderiyim ben.