Sabitlenmiş gönderi
Annem, "Gördün mü çocuğumu?" diye sordu.
"Gördüm, sarıldım," dedi babam...
"Nasıldı?"
"Boynunda morarmışlık vardı. İp izi..."
Günlerce ağladı annem; günlerce ağladı.
256 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Kimse görmeyecekti gözlerim içinde sönen son ışığı. Unutulacaktı çilli Tatar kızları. Unutulacaktı badem ağacına asılı bebekler.
Düşündüm: "Gökte herkesin bir yıldızı olduğu doğruysa, benimki çok uzakta, karanlık ve pek önemsiz bir şey olmalıdır. Belki de benim hiç yıldızım yok!"
