Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Esra Adaş Uygur

İnsanlar imzasız bildiriler gibi ortalığa saçılıyorlar.
Reklam
Beni tanımıyormuş gibi davranıyorlar, oysa daha önce hepsiyle tek tek karşılaştım. Bakışlarından tanıyorum onları. Güvensiz yürüyüşlerinden , düzensiz nefes alışlarından, gözlerini birbirlerinden kaçırışlarından, susuşlarından ve omurgalarından tanıyorum. Her zaman eğik oldular...
Bir kadının yüzüne bakıp sarhoş olacağımı hiç sanmazdım.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Gümüş gibi diye düşündü, kahkahası gümüş çanların çalmasına benziyor...
Bazen hiçbir şeyi tanıyamıyor insan. Kendi resmini bile.
Reklam
Kaybedilen en kıymetli eşyanın,servetin,her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor.Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor.
Sayfa 161Kitabı okudu
Eğleniyorlardı. Yaşıyorlardı.Ve ben, kafamın içine ve yalnız kendi ruhuma kapanmakla onların üstünde değil, altında bulunduğumu anlıyordum.
Sayfa 132Kitabı okudu
Demek ki beni bir türlü sevemiyordu. Hakkı vardı. Beni hayatımda hiç,hiç kimse sevmemişti.
Sayfa 130Kitabı okudu
Demek ki insanlar birbirine ancak belirli bir hadde kadar yaklaşabiliyorlar ve ondan sonra, daha fazla sokulmak için atılan her adım daha çok uzaklaştırıyor.
Sayfa 127Kitabı okudu
Kendimi herkesin akıllısı veya duygulusu yerine koymak istemiyorum.
Sayfa 119Kitabı okudu
Reklam
Şimdiye kadar kendime bile söylemekten çekindiğim taraflarım, hiç bana haber vermeden,saklandıkları yerden çıkıyor ve ortaya dökülüyorlardı.
Sayfa 109Kitabı okudu
Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi.
Ben gene eskisi gibi dünyadan uzak ve daima tasavvurlarımın ve iç dünyamın bir oyuncağıydım.
İnsanlar, birbirlerinden hiçbir şey anlamayan insanlar, beni buradan da kaçırıyorlardı.
Onun yaşadığı yerde yaşamak,onun gibi yaşamak demek değildi...
74 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.