Çünkü sanat, yeryüzünde ve insanların içinde olup bitenleri, çöplükle sarayı aynı hakikatten uzak ve güzelleştirici örtüye bürüyen ay ışığı gibi, tatlı bir yalan bulutunun arkasından göstermeye mecburdu.
Huzur! Huzur!
Manzaranın herkes görsün diye ilettiği mesaj huzurdu. Böyle zamanlarda, kendi bilgisinin karşısında, dünyanın çılgınlığına rağmen manzaranın kendisine verdiği güzel işarete inanırdı.