Şimdi okunmuş kitapları yeniden okuyorum.Şimdi bildik müzikleri yeniden dinliyorum.Yenmiş yemekleri yeniden yiyorum.Sevip yitirdiklerimi yeniden seviyorum.
Ben aslında sürekli özlüyor ve bir özlem durumunda yaşıyorum.Bu yüzden özlemlerim yok.Yalnız bir kavrama bu.Bütünselliğin kavranması.Bitirilmişliğin.Bir yolculuğun sonu.
Sana sitem etmeyeceğim artık.Bütün suç benim.Seni bu kadar sevmemeliydim.Şu köhne ve utanmaz dünyada ne bir kimse bu kadar sevilmeye değer,ne de bir kimsenin bu kadar sevmeye hakkı var.