Sabitlenmiş gönderi
Öyle ilginç hayatlar dinledim ki, başkalarının yaşam hikayelerini giyinebiliyor olsaydık bunlardan birini gömlek gibi üzerime giyebilmeyi çok isterdim. O zaman tüm hayatım boyunca hiçbir sebebi olmadığı halde ruhumda taşıdığım bu ağır ve kasvetli havanın anlamı olabilirdi
Sayfa 134Kitabı okudu
Bir kitap okudu
160 syf.
8/10 puan verdi
·
4 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Sebep oldupu felaketten hiç söz etmemesi ve suçluluk duymaması dikkatimi çekti. Bu işlerle ilgisi olmayan bir yabancı gibi konuşuyordu. Galiba, bizi adadan kurtaracak önlemleri aldiği için ona teşekkür etmemizi bile bekliyordu.
Bu sırada Lara'nın konuştuğunu duydum.
"Şimdi gidiyor musunuz sayın Başkan?"
" Evet, biraz sonra!"
"Ama ne yazık ki yenilmiş olarak ayrılıyorsunuz bu adadan!"
.
.
Başkan sinirli bir ses tonuyla "Kim yenmiş beni küçük hanım?" diye sordu.
"Martılar" diye cevap verdi Lara, "başınızı kaldırıp bakın, sizinle alay ederek gökyüzünde uçuyor ve sizi bu adadan sepetliyorlar."
Sayfa 177Kitabı okudu
Ben sesimi çıkarmadım çünkü son aylarda yaşadıklarım, bana bir şeyi aklımdan hiç çıkmayan bir hayat dersi olarak öğretmişti: Ne yaparsan yap, ama adalıların rüyalarını çalmaya kalkma. Bir umuda bağlanmak isteyen komşularına bunun yalan olduğunu söyleme, kimseyi gerçekçi olmaya çağırma. Çünkü bunalan insanların, yalan bile olsa bir umuda sığınma ihtiyaçları, gerçeği söyleyenlerden nefret etmesine yol açıyor. Aradan bir süre geçip haklı çıksan bile bir şey ifade etmiyor bu. Çünkü o zamana kadar başlangıçtaki koşulları unutmuş oluyorlar.
Sayfa 151Kitabı okudu
Bu zor ölüm pahasına asıl elde ettikleri, korkutmaydı, yüreklere dehşet salmaydı. Sadece bunun için de kendini öldürmeye değmezdi doğrusu. Çünkü korku duygusu geçiciydi. İnsan bir gün korkar, ertesi gün unutur, hayatın ayrıntılarına dalar ve kahkahalarla gülebilirdi.
Sayfa 119Kitabı okudu
İnsan her gün gördüğü denizin, evinin önündeki kayanın üstüne konan martının güzel olduğunu düşünmez.
Sayfa 16Kitabı okudu
Kâğıt toplamayı bıraktıktan sonra hiç ilginç bir şey bulamadım karıştırdığım çöplerden. Ağlayacak hikayenin içinde yaşamaya başladığımın, çöpten topladıklarımı bırakıp bizzat kendi halime ağlamam gerektiğinin ayırdına varamıyordum.
Sayfa 118Kitabı okudu
"Bir dağı aşmak zorunda olan bir seyyah gibi bu konuda susmak en iyisi; elbette dağ olmasa, yol çok daha rahat ve kısa olur; ama sonuçta orada ve aşılması gerekiyor!"
Sayfa 61Kitabı okudu
Biz, bu ülkenin okuryazarları, boşluğa düşen bir trapezci gibiydik. Doğu askısını bırakmış, Batı askısını da yakalayamadan aşağı düşmüştük.
Sayfa 65Kitabı okudu
