Şiir sevip mısraları ezberleyen , şiir sevmeyip kelimelerle kavga eden bir çok insana ithaf..
Bu kitabı okurken aklımdan bu cümle , düşünce çemberine takılmış bir hüzün gibi döndü durdu. Şiirlere kafa yoran biri değilim ama duygularımı kelimelerle kavga ettiririm. Didem Madak’ta da bunu gördüm. O devrik cümlelerin hangisinde gözyaşı acı kokuyor deseler ben hepsi derim. İçimdeki kız çocuğunu karşısına almış ve konuş demiş .
Sen konuş ben ağlayacağım.
O ağladı, çocuk konuştu.
Belki de konuşulmayan çocukların konusuydu o.
Kitabın sayfalarına dokunurken bir kadının hiçsizliğini hissettim , evet abartmıyorum hiçsizlikte hissedilirmiş kelimelerle.
Keşke bitmeseydi , kurulmayan cümlelerimi okumuş gibiyim .
Didem Madak seninle tanışıp kahve içmeyi çok isterdim . Acılarına , hüzünlerine, umutsuzluklarına, hiçsizliğine eşlik etmek ve kelimelerine teşekkür etmek isterdim…
