"Tuhaf yaratıklardı şu insanlar. Telaş içinde, durmadan gürültü patırtı ettikleri, kafaları hep kendi işleriyle, konuşmalarıyla dolu olduğu için ırmağın hemen ötesindeki maralları göremiyorlardı."
Sayfa 150Kitabı okudu
"Avunduğum başka bir şey daha var: İnsanın çocuksu, temiz vicdanı tohumun içindeki öz gibidir. Bu olmadan hiçbir tohum gelişemez ve bizleri ileride ne beklerse beklesin, insanlar yaşadıkça hak, doğruluk denen şey de orada var olacaktır."
" insan bulutlara baktıkça onlara istediği biçime sokar, değişen şekillerden istediği şeyi düşünebilirdi. Yeter ki insan neyi görmek istediğini bilsin!"
Sayfa 11Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"İnsan iyiliği ancak başka bir insandan öğrenir."
Sayfa 68Kitabı okudu
"Bir insanın kaderi, dağdaki patika gibidir: Bazen çıkar, bazen iner, bazen de dibi görünmeyen bir uçurumun başına gelip durur. İnsan tek başına öyle bir yolda ilerleyemez, ama birleşenler, birbirine omuz verenler her engeli aşarlar. Bizim alt-üst olan hayatımız için de aynı şeyi söyleyebiliriz."
Sayfa 70Kitabı okudu
"Bunun kadar, belki daha önemli bir sebep de, savaşın bütün insanları katı, bayağı, acımasız, bencil, ruhsuz bir hale getirememiş olduğunu görmemdi. Savaş kanlı çizmeleriyle insanları kırk yıl çiğneyip ezebilir, onları öldürebilir, her şeyi yakıp yıkabilirdi ama, insan denen varlığa baş eğdiremez, değerini düşürüp onu gerçek anlamda mağlup edemezdi."
Sayfa 100Kitabı okudu
"Yeri gelmişken, benim anladığım gerçek mutluluğun da bir rastlantı sonucu olmadığını, yaz yağmuru gibi birden bire başımıza düşmediğini söylemeliyim. Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk, birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğuyor."
Sayfa 22Kitabı okudu
"Ne bir eksik, ne bir fazla. Hayat bizim hepimizi aynı teknede yoğurmuş, aynı yumağa sarmıştır. Ama yine de bu olayları anlamak için o olayların içinde yaşamış olmak ve onların ruhunda duymak gerek."
Sayfa 9Kitabı okudu
"Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?"
Sayfa 49Kitabı yarım bıraktı
"Siz insanlar," dedim. " bir şey hakkında konuşurken, hemen şöyle söylemek zorunda hissediyorsunuz kendinizi: "Bu aptalca, bu akıllıca, bu iyi, bu kötü!" Bütün bunların ne anlamı var? Sırf bunları söylemek için mi bir olayın içyüzünü araştırıyorsunuz? Onun için olduğu, niçin olması gerektiği şeklindeki sebepleri kesinlikle açıklayabiliyor musunuz? Böyle yapsanız, yargılarınızdan bu kadar aceleci olmazdınız."
Sayfa 44Kitabı yarım bıraktı
Bu gece günceme yazacağım
"Neyi?"
"Ateşten eli yanan çocuğun ateşi sevdiğini."
"Ben gidiyorum," dedi. "Ve geri geleceğimi bilmeni istiyorum. Seni seviyorum, çünkü..."
"Hiçbir şey söyleme," diyerek sözünü kesti fatima. "İnsan sevdiği için sever. Aşk'ın hiçbir gerekçesi yoktur."
Sayfa 144Kitabı okudu
"Mektup" dedi genç kız bir kez daha. "Ben, senin Menkıbenin bir parçasıysam bir gün geri döneceksin."
Sayfa 120Kitabı okudu
"İster hayatımız, ister ekin tarlalarımız olsun, sahip olduğumuz şeyleri yitirmekten korkarız. Ama hayat hikâyemiz ile dünya tarihinin aynı El tarafından yazılmış olduğunu anladığımız zaman, bunu anlar anlamaz, bu korku uçup gider."
Sayfa 97Kitabı okudu