İnsanlardaki içyüzün dışyüze ne kadar az benzediğini anlamak için fazla yorulmaya da lüzum yoktu. Parmağının ucuyla biraz dokundun mu, üstlerindeki yaldız parça parça dökülüyor, altında dolu pislik ve ahlaksızlığın cılk yaraları bütün iğrençliğiyle görülüyordu.
Kuyular var, derin ve fakat ben Yusuf değilim. Yusuf olmayınca her kuyu derin insan için.
Bu kapalı gökyüzü, yaz günü içimizi saran kasvet, bu kimsesizlik hissi.
Okur Takip Önerileri
Duyduğu göksel sözlerin heyecanıyla evine kapanan, başında telaşla bekleyen Hatice'ye "Beni ört" diye yalvaran ve örtünün altında tir tir titreyen Peygamber' i düşündüm. Sağda solda delirdiğini anlatanlar, taşlayanlar, öldürmeye çalışanlar ve evinden kopmasıyla başlayan hicret. Bir sürgün hali. Bir yeni başlangıç umudu.
" Elbette her güçlükle birlikte bir kolaylık vardır."
O an orada düşüp kalacağımı düşündüm. Bir tek kelime daha duyarsam, ağırlığından kendimi kaybedecektim.
Hayatım, aramak, bazen ne aradığını bile bilmemek ama sonuçta hiçbir şey bulamamaktan ibaretti