Havva Aydın
@Havvaaydn
İstanbul
22 Nisan
100 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Kenarlarda ki ağaçlardan tek tük yapraklar havada kıvrıntılar yaparak aşağı süzülüyorlardı. Bu karanlık ve sıkıntılı manzara ne kadar güzeldi. İçime çektiğim bu ıslak hava ne kadar tazeydi. Yaşamak, tabiatın en küçük kımıldanışlarını sezerek, hayatın sarsılmaz bir mantık ile akıp gidişini seyrederek yaşamak; herkesten daha çok, daha kuvvetli yaşadığını, bir ana bir ömrün ne kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak... Ve bilhassa bütün bunları anlatacak bir insanın mevcut olduğunu düşünerek, onu bekleyerek yaşamak...
İnsan tahammül edemiyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor.
Bütün teessürlerimiz, inkisarlarımız, hiddetlerimiz, karşımıza çıkan hadiselerin anlaşılmadık, beklenmedik taraflarınadır. Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?
Okur Takip Önerileri
Ya sevmesi imkânsız olan bir insansan ve sevgiyi manevi üstünlük olarak görüp, baskı aracı olduğunu düşünürsen?
Ben, hayatım boyunca başka bir sevgi olduğunu düşünmedim. Şu anda da sevgiyi, seven insanın kendisini esir etmesi olarak kabul ediyorum.
Her insanın, herkese söyleyemeyeceği, sadece dostlarına açabileceği özel anları vardır. Hatta dostlara bile açılamayacak, insanın ancak kendisine itiraf edebileceği sırları da vardır. Bunun yanında, kendimize bile açamayacağımız şeyler vardır.