Okuduğum ilk Hemingway kitabı. Eserin anlatımı oldukça açıktı ve hisleri çok güzel geçirdi tarafıma. O büyük balıkla günlerce aç yorgun ve acı çekerek mücadele eden bendim sanki. Yaşlı adama acıma duygusu hakimdi kitabı okuma sürecimde. Özellikle onca zorlukla tuttuğu devasa kılıçbalığını büyük mücadeleye rağmen köpekbalıklarına kaptırınca çok üzüldüm. Boşa mı gitti diye düşündüm.Gitmedi aslında.. Kitabın sonunda insanlar kayığa bağlı 5 m uzunluğundaki balık iskeletini görüp hayretle incelerken ben gururlandım yaşlı adamın yerine.Önemli olan o balığa karşı verdiği müthiş mücadeleydi ,günlerce süren sabrın sonucunda onu öldürebilmesiydi ve kitabın sonlarında çocuğa dediği şu cümle kaldı aklımda.’Çok sağlam bir öldürme mızrağı edinmeliyiz’ .O kadar zorlu bir tecrübeye rağmen hala pes etmemesi güzel bir örnek oluyor biz okuyucalara.
Demem o ki sevgili okurlar,bu kitapta yaşlı bir adamın balık tutma çabasının yanı sıra hayatın kendisini bulursunuz.
