Hande Argdr
@Hndargdr
İstanbul, 16 Nisan 1998
46 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
İd: Ruhun kalıtsal ve içgüdüsel arzularla ilgili bilinçdışı kısmı ve aynı zamanda en karanlık katmanı.
Ego: Ruhun dış gerçekliğe tepki gösteren ve kişinin "kendi" olarak düşündüğü kısmı.
Süpergo: İnsan ruhunun vicdan taşıyan ve toplumsal kurallara yanıt veren kısmıdır.
Sayfa 26Kitabı okuyor
"İfade edilmemiş duygular asla ölmez; sadece diri diri gömülür ve sonradan daha korkunç şekillerde tezahür ederler."
Sayfa 19Kitabı okuyor
"Özgürlük medeniyetin insana bir armağanı değildir. Hiç medeniyet yokken insanlar çok daha özgürdü."
Sayfa 15Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Ancak yine de, meczubum ben. Ama gizliyorum meczupluğumu. Ben yalnız başıma meczup olmak isterim.
Sayfa 6Kitabı okudu
Ben geceyle baş başa kalmak isterim.
Sayfa 6Kitabı okudu
Özgürlüğü ve huzuru buldum meczupluğumda; yalnızlığın özgürlüğünü ve anlaşılmamış olmanın huzurunu. Çünkü bizi anlayanlar içimizdeki bir şeye de egemen olurlar. Ama yine de, huzurumdan dolayı boş bir gurur duygusuna kapılmayacağım: Hapishanede bir hırsız, başka bir hırsızın güvencesi altındadır.
Sayfa 2Kitabı okudu
"Ahmak sokakta dolanırken rastladığı herkesi kendi gibi ahmak sanır."
Sayfa 108Kitabı okudu
...Acımak ruhu zayıflatır. Elbette bir kimse acıma duygusunu göstermelidir, ancak o duyguya sahip olmaya karşı da gardını almalıdır, çünkü talihsiz insanlar öyle aptallardır ki, acıma duygusu göstermenin, yeryüzündeki en büyük iyilik olduğuna inanırlar.
Sayfa 99Kitabı okudu
"Arkadaş mı, arkadaş diye bir şey yoktur!" diye bağırdı, ölen bilge.
"Düşmanlar mı, düşman diye bir şey yoktur!" diye bağırdım, ben, yaşayan aptal.
Sayfa 95Kitabı okudu
Birkaç filozof dışındaki insanlar merhameti, ahlaki hiyerarşisinde oldukça düşük sıralara yerleştirmiş ve doğru da yapmışlardır.
Sayfa 89Kitabı okudu
Güç ahlaktan önce gelir, bir süre için ahlakın kendisi de diğerlerinin hoşnutsuzluktan kaçınmak için boyun eğdikleri bir güçtür aslında. Sonrasında örf ve âdetlere, daha sonra özgür itaate, en sonunda ise neredeyse içgüdüye dönüşmüştür: Sonra alışılagelmiş ve doğal bütün şeyler gibi zevk verme amacı gütmeye başlamıştır, şimdiki adıysa erdemdir.
Sayfa 85Kitabı okudu
...Dindarlığın ahlakı her durumda özgeci davranışlar gerektiren ahlaktan çok daha eskiye dayanır.
Sayfa 79Kitabı okudu
Bir kimse davranışlar için söz verebilir, ama hisler için söz veremez, çünkü hisler istemsiz olarak gerçekleşir. Sonsuza kadar sevmeye, sonsuza kadar nefret etmeye, birine sonsuza kadar sadık kalmaya söz veren bir insan, kendi iradesinde olmayan bir şeye söz veriyor demektir. Ama insan genellikle sevginin, nefretin ya da sadakatin sonuçları olan davranışlar için söz verebilir, ancak bu davranışlar başka güdülerden de kaynaklanıyor olabilir; çünkü bir davranışın temelini oluşturan çok sayıda yol ve güdü vardır. Öyleyse birini sonsuza kadar sevmek için verilen söz şu anlama gelir: "Seni sevdiğim sürece, sana sevginin gerektirdiği gibi davranacağım, eğer seni artık sevmiyorsam, farklı güdülerden kaynaklansa bile, benden aynı davranışları görmeye devam edeceksin." Bu yüzden, insanların akıllarında sevginin değişmediği ve hâlâ aynı kaldığı illüzyonu vardır.
Sayfa 73Kitabı okudu
Eğer bir kimse, bir şey gibi görünmeyi inatla ve uzun süredir istiyorsa, başka bir şey olmak eninde sonunda ona çok zor gelecektir.
Sayfa 67Kitabı okudu
...İyi ve kötü kavramı nerede hüküm sürüyorsa, oradaki bireylerin zümrelerin ve ırkların çöküşü yakındır. Bugünkü ahlak anlayışımız, yönetici zümreler ve kastların temelinde büyüyüp gelişmiştir.
Sayfa 64Kitabı okudu