"senin mihr ü vefâ gösterdiğin ağyâra çok gördüm
Galattır kim seni bî-mihr okurlar bî-vefa derler"
("Ben senin benden başka herkese sevgi ve vefa gösterdiğini çok gördüm. Senin vefasız ve muhabbetsiz olduğunu söylemeleri doğru değildir.")
Tanrı bir zar attı, ruhlar dağıldı. Kaderin kalemi kırıldı, kartlar dağıldı. Soluduğun ilk nefes devrildi, kan kırmızısı mürekkep aktı. Geleceği karartan, sayfaların arasına sızdı; geçmişi lekeledi.
Bu kitapta aslında iki taraflı bir aşk görüyoruz birbirlerine aşık iki insan ama alıştığı huzuru bozmaya cesaret edemeyen bir adam, böylesi daha mı iyi bilemiyorum başkasının mutsuzluğu üzerine mutluluk inşa edilemez, belki de doğrudur ama kitapta şu söz içime işledi yani kitabın sonunu ve herşeyini belirleyen şey "yalnızlık bazı kadınların tenine siner"