Beden yaşamında olduğu gibi ruh yaşamında da bir havayı çekiş, bir soluk alış vardır: Ruh başka bir ruhun duygularını içine çekmek, daha zengin olarak geri vermek üzere içine sindirmek gereksinimindedir. İnsanın da bu güzel olgu olmayınca gönül yaşamı da olmaz; havasız kalır, acı çeker, ölür gider.