-kensiyle mutlu olabilince bir başkalarına çokta ihtiyaç duymuyormuş insan.
Daha kolay affediyormuş
daha çabuk kabullenişler..
Söylesene büyümek böyle birşey mi Serçe ?..
-Kaç sır saklayabilirdi insan,
Kaç beden giyebilirdi aynı ruha..
Kaç defa ölür,
Kaç defa doğardı aynı hayata..
Bu Yıldızlar tanıdık Allah'ım
Bu Gök, bu gam dolu acılar...
Nedir bu yolun sonu ?..
- İnsanoğlu en çok kendine merhametsizdir şu dünyada.
Ne kadar çok kırılırsa o kadar yüksek örer duvarlarını etrafa...
Öfkesi sönmüş bir ateştir artık,
Lakin bu ziyadesiyle ızdıraplıdır.
Bazen hissettiği acıdır İnsanı güçlü kılan.
Söndüyseniz eğer, acıyı dahi hissedemezsiniz..
Zor olsa da kabullenmişsinizdir büyümeyi
ve de ölümü öldürmenin mümküniyetsizliğini...
Üzgünüm herşeyin sonsuz olduğunu söylemek isterdim..
Diyeceğim o ki
İnsanoğlu incindiği kadar gururludur🦢