Tuncer TAMTÜRK
@Ketum
Yunus'un eğri odunu.
Lisans
Adana
158 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Devletin Sömürgeleştirilmesi/Memur Tarafsızlığı
Devletin Sömürgeleştirilmesi
Popülistler devleti sömürgeleştirmeye ya da “işgal” etmeye çalışırlar. Macaristan ve Polonya bunun güncel örnekleridir. Macaristan'da iktidara gelen Vikor Orban ve partisi Fidesz'in yapmaya giriştiği ilk temel değişiklik, devlet memurları kanununu değiştirerek, tarafsız olması gereken bürokratik pozisyonlara kendi
Sayfa 64
"Halk(Milletimiz) Bunu İstiyor"
İktidara gelen popülistler, kendilerinin halkın ahlaken meşru tek temsilcisi olduğu iddiasıyla üç izleği takip ederler:
1) devletin sömürgeleştirilmesi,
2) ayrıcalıklı hukuk,
3) sivil toplumun sistematik olarak bastırılması (Müller, 2017, s. 62).
Bu uygulamalara başvuranlar elbette yalnızca popülistler değildir. Popülistleri özel kılan, bu pratiklere başvururken gayet açık ve görünür olmalarıdır. Davranışlarının ahlaki bir meşruiyeti olduğunu iddia ederler ve en azından uluslararası arenada demokrat adını korumayı sürdürebilirler (Müller, 2017, s. 62). Zira ne yaparlarsa yapsınlar, bunu “halk istediği için” yaptıklarını savunurlar. Halkın iradesine sığınırlar.
----
Not: Alıntının başlığını okurken, sadece parantez içindeki haliyle okuyunca, kulağınızda yankılanan ses kimin ;)
Sayfa 64
"GERÇEK HALK"
“Gerçek Halk”
Popülizm, eylemlerini meşrulaştırmak için referans verdiği kalabalık kitleye, “gerçek halk” adını verir. Bunun nedeni, popülizmin hiçbir zaman hiçbir halkın tamamını kapsamayı başaramıyor olmasıdır. Zira hiçbir halk aynı anda tamamıyla aynı şeyleri isteyecek ve dışlayacak kadar homojen değildir. Oysa halk adına hareket ettiğini
Sayfa 58 - destek yayınları
Okur Takip Önerileri
Güzel Ölüm
Rüzgardır eser,
Kana susamış bir akbaba gibi
Çatıdır;
Başımıza geçer.
Yağmur rahmetiyle,
Öyle doyurur ki bizi
Sel olur, akarız
İhmal nehirlerinde.
I Am
Varım – ama neyim, kimse bilmez, ne de ipinde.
Kayıp bir anı gibi unutmuş dostlar beni;
Tüketirim kendimi kendi dertlerimde,
Kabarır, havalanırlar yokluk içinde,
Coşkun ve ezik, âşık gölgeler gibi;
Oysa varım ve yaşarım, savrulmuş hallaç bulutları gibi,
Ezilmişliğin, gürültünün boşluğu içinde,
Uyanık düşlerin diri denizi içinde,
Ne yaşamın, ne mutluluğun kavram olduğu
Hayat gemimin muazzam kazası içinde;
Ve en canlarım bile – yani en yakınlarım – bir garip,
Hatta diğerlerinden bile daha acayip.
Bir manzara düşlerim, adam ayağı başmamış,
Kadın yüzü gülmemiş, ağlamamış.
Yaşayayım orada Yaradanımla, Tanrımla
Ve uyuyayım çocukluğumun tatlı uykusuyla,
Rahatsız etmeden, edilmeden uzandığım yerde,
Altımda yeşil çimen – üzerimde gök kubbe.
John Clare
(1793 – 1864)
Çeviri: Sinan Fişek
Sonra benim annem,
Öğrendimki gömleğiyle ölmüş Orhan veli
O gün bugün yağmurlara asılan her ceket
Garibanlığın bayrağı,
Ve kahra doymuyor memleket,
Şiir gibi yaşayanlar,
Gitti gideli.
Hz. Robin Hood ve Cehalet
"Ben İzmirliyim, benim çocukluğumda bir Çakırcalı Memed Efe vardı, bin kişiden fazla adam öldürmüştü. Onda da böyle bir yüzük, böyle bir gömlek olduğu söyleniyordu. Çünkü o bin kişiyi öldüren Çakırcalı zenginleri soyuyor, fıkara obalara, köylere para dağıtıyordu tıpkı Köroğlu gibi. Sonunda Çakırcalıyı vurdular, ölüsünü de kasabanın çarşısında bir ağaca ayaklarından çırılçıplak astılar. Sonra, ona kurşun geçmeyeceğine inanmış halk, onun ölüsünü aldı, ovaya, dört yol ağzındaki bir çınarın altına gömdü. Altı ay geçmeden Çakırcalınm mezarı evliya mezarı ilan edildi. Bütün köylüler gece onun mezarına, dağlardan bir top ışığın süzülerek indiğini, gelip Çakırcalı nın başucuna oturduğunu gördüler. Bundan sonra da Çakırcalı nın mezar toprağı bütün dertlere deva oldu. Ve o dört yol ağzından geçen köylüler, onun mezarına bir kilometre yaklaştıklarında bağırıyorlardı, destur Çakırcalı Efe, destur, yaban değiliz, yol ver de geçelim. Ben o yoldan babamla ne zaman geçmişsem, babam atının başını çekiyor, gece olsun, gündüz olsun, var sesiyle bağırıyordu, destuuuuuuuuur!" "Ben de duydum bunu," dedi Kaymakam, "o yörelerde kaymakamlık ederken." "İnce Memedi de böyle yapacaklar," dedi Savcı, kaim pos bıyıklarıyla gülerek. "Bu cahil halkla başa çıkılmaz." "Başa çıkılmaz," dedi Yargıç.
Gülek Boğazı ve Bukefalos
İskenderül Zülkarneynin bir atı vardı. O at, İnce Memedin atı, Köroğlunun Kıratı, Alinin Düldülü ve de öteki ölümsüz atlar gibi onun alnına yazılmıştı. O, daha on altı yaşındayken o at gelmiş babasının sarayının önünde durmuş, o atı yakalamak istemişler, kimseye yakalanmadığı gibi, oradan da ayrılmamış, ta ki İskender gelene kadar. İskender
sitem
Faydası anca kendine,
Memleketi düzmekten düzeltmeye vakit bulamamış,
Posterine bakınca vaybe diyen,
Gençliğe hitabeyi zoraki duvarlarda görmüş,
Nutuk' u okumamış adını bilse kafi,
Namussuzlar kadar cesur olamamış ülkesinde,
Korkudan bir evladına Mustafa Kemal adını verememiş,
İçtiği rakıdan, sevdiği kadından magazin devşiren,
Fikrini, azmini,
Sel
İçimde bir sevgi mezarlığı, ellerim semaya, dilim amin'e durmuş. Göz ucuyla topraktan yeşeren fidana bakıyorum. böyle cılız, körpe. Ama bir kelebek dolanıyor etrafında konsa, sanırsın kıyamet kopacak. İhtimalini düşünüyorum, gönlüm yangın yeri, gönlüm çağlayan bir sel. Dahada karıyorum kendimi, karmakarışık bırakıyorum öyle. nasip diyor nasibin sahibi, kader diyorum susuyorum.
-2013 ün 2 eylülü. (Eylül benim kıyıya vurduğum mevsimdir.)
Aşk yalımında bir an.
Gönül ikramındayız kardeşim, oruçsan ilişme bize. Muhabbetimizden tatmadan, acı eyleme bizi.
/
yokluktayım keke, varlık sahasında yok oluyorum....
aşkı kaldıramıyorum, baş kaldıramıyorum, meşke düştüm şarhoşum, ayılamıyorum...
Aşk'a düşmedim aşktan düştüm, cisman-i aşktan değil derd-i aşktan yaralıyım...
-ketum (ümit ormanımıza, kibrit çakılan zamanlar. Ah gençlik)
İçi boş anmalardır bundan sonra.
Biraz pişmanlık kırıntısı, dilimlenmiş bir ümit, ekşimiş yarım bardak teselli.
Yüreğinin açlığını bastırmaya çalışırsın. Ne gam iftara daha çok vardır. Ve soluduğun gurur doyurmaz adamı. Bundan sonra içi boşanma lardır, dışı kimi ilgilendirir.
/ketum - 13092011
“Aymışam yarı gece,
Seni bulmuşam sonra.
Seni, kaburgamın altın parçası.
Seni, dişlerinde elma kokusu.
Bir daha hangi ana doğurur bizi?”
-A. Arif/suskun
Kurşundan Ağır
Kurşundan Ağır
Tam şu anlarda,
Kurşundan ağır gecenin altında,
Boyasız evlerinde Anadolumun,
Kaç annenin gözleri
Yaşlar içinde delmekte gökyüzünü
ve kaç baba bir elinde
Bilmem kaçıncı sigara
Uzakları sorgulamakta.
Bu kuru coğrafyada,
Aynı filmin,
aynı acının,
aynı gözyaşının
Sahipleri,
Kanlı saraylarda uyumakta.
-Ketum /23.07.2015