Mektepte bize şiir ezberletmişlerdi. İnsan yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış, ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, ayrı bir sızı uyandırırmış. Bunu yazan şair ne kadar da haklıymış