Kökaýal
@Kokayal
Öğrenmeyi ve öğretmeyi seven
Yaşam boyu
27 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ah şu belirsizlik, nasıl da eziyet ediyordu şimdi bana...
Sayfa 33
Oradaki o kirli hayat içinde, insanın beynine sıkıştırdığı bir avuç bilgiyle herhangi birine hayatında bir parça nefes verebilmek, insanın tek mutluluğu... bir tür tanrısal mutluluk...
Sayfa 23
-İşte böyle canım evladım. İnsan her şeyi kendisi denemeli, kendisi yaşamalı, her şeyi kendi kendine öğrenmeli. Sen kendin öğrenmedin mi, kimse sana bir şey öğretmez.
Sayfa 45
Okur Takip Önerileri
-İnsanlar birbirini, Tanrı da hepimizi düşünecek!
Sayfa 29
Artık hiçbir şeyi anlamıyordu, bu olaydaki her şeye yabancıydı, kendisine bile.
Sayfa 36
Oysa maceranın gerçek bedeli tehlikeye atılabilmektir.
Sayfa 9
Yeryüzünde beni sorguya çekmeyen, bana acı vermeyen bir insan kalmış mıydı hala gerçekten?
Sayfa 61
Çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.
Sayfa 37
Anneler evlatlarının masumiyetini bir nişan gibi gözlerinin içinde taşıyorlar her zaman, bunu kaybederlerse eğer başka hiçbir şey göremeyecek kadar karanlık bir suçluluk duygusuna gömülüp kalacaklarını sanıyorlar.
Sayfa 19
Şimdi sorsan, desen ki, neyle büyüdün? Cevabım şu: Babamın yok oluşlarıyla...
Sayfa 14
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 69
Daha iyi bir insan olduğumu iddia edecek cesaretim yok elbette, ama daha mutlu bir insan olduğumu biliyorum, çünkü o buz gibi donuk hayatım için yeni bir anlam buldum, yaşamın kendisinden başka bir sözcükle açıklayamayacağım bir anlam.
Sayfa 67
Kapıyı açtığım anda, eğer eskiden ben olan kişinin evine girer, yatağına yatarsam, bu gecenin öylesine güzel silip temizlemiş olduğu bütün o geçmişle bağımın yeniden kurulacağı, eski hayatıma geri döneceğim korkusuna kapıldım birdenbire.
Sayfa 66