Sonda uzuldugum bir kitap oldu,herkesin tabiki mutlu sonu olucak diyul.kimi hikayeler yarım kalır...kimi hayatlar gibi...bu kitapta hayat gibi...Arkadiy kendini başka kalıplarda havalı gorunecegini düşünen bir genç,ama doğru benliğini,kendini bulmasına mutlu oldum.sonunda başkasına yaranmak için diyil kendi olması güzel oldu.katya ile de evlilikleri güzel.Arkadiyin babası genç kızla evlendiği için gözümde hiç iyi bir yere oturtamadim.kizin çaresizliğini kullanmış ,kendince çare olmuş gibi...ama bazarov hep bir isyan bir öfke...mutlu olmayı bilemeden gitdi bitdi hikayesi.bazarovun anne babasına çok üzüldüm.cocuklari hayatlarının anlamı,onu mutlu etmek için kendilerinden vermeye gönüllü insanlar...sonunda onlarda üzüldü...bilmiyorum ya fakirin yüzü yine gülmedi gibi..bütün zenginler mutlu,bütün fakirler üzgün...Pavel Petrovic bazarovla olan duellosuna anlam veremedim.genc birini öldürmeye mi çalışıyordu,yoksa kendini oldurtmeyemi.kitapda en heyecanlandım yer,biran önce okumak istediğim bölümdü.ikisinden birinin olucegine inanmisdim.pavel Petrovic olsaydı,istediği oldu deyip gecicekdim.bazarov olseydi üzülürdüm ofkelenirdim.genc bir bilimci durduk yere öldu diye.anna sergenyevaya yazıklar olsun.ne istediğini bilmeyen soğuk biri.cok abartılmış bence hiç zeki filanda diyil.keske bazorovu sevseydi de bazarov sevgiyi tatsaydi...bu kitabın bende birakdigi Hiss :üzgünüm...
