İ.
@LapisLazuli_
Lisans
26 Nisan
11 okur puanı
Aralık 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Zaten birçok Türk evinde böyle bir suskunluk vardı, geçmiş konuşulmazdı.
Sanki o korkunç olaylardan söz etmek, her şeyi yeniden başlatacakmış gibi...
Türkiye’de hemen her konuda, her kurumda sorunların çözülmesinden çok üstünün örtülmesine
öncelik verilmesi, acaba bu alışkanlığın sonucu ortaya çıkan bir durum muydu?
Bu memlekette, Kürt sorunundan yoksulluğa, hemen her meselede bir görmezden gelme, yok sayma
alışkanlığı vardı. Bir muhalif kişi bunlardan söz ederse, sanki sorunları o yaratmış gibi ona öfke
duyulurdu. Farklı düşünmek, çok zaman düşman kabul edilmenin nedeni olurdu.
Toplum olarak, sessiz bir sözleşmeyle susma kararı alınmış, yaşananlar genç kuşaklara
aktarılmamıştı. Bu iyi miydi, kötü müydü bilemiyorum. Hiç kimseye düşman olmadan yetiştirilmiştik.
Bu işin iyi tarafıydı ama bir de geçmişimiz konusundaki korkunç cehaletimiz vardı.
Pişmanlıkları iptal etmenin aslında dilekleri gerçekleştirmenin bir yolu olduğunu öğrendi.
Ash sosyal medyada iletişim kurdukça yalnızlaştığımız inancındaydı.
"Bu yüzden artık herkes birbirinden nefret ediyor," diyerek fikrini belirtmişti. "Çünkü arkadaşları olmayan arkadaşların aşırı yüklemesine maruz kalıyorlar. Dunbar sayısını duymuş muydun?"
Sonra da Oxford Üniversitesi'nden Robin Dunbar diye bir adamın, insanların en fazla yüz elli kişiyi tanıyacak şekilde programlandığını keşfettiğini ve bunun avcı-toplayıcı toplumların ortalama nüfusu olduğunu anlatmıştı.
Okur Takip Önerileri
İnsanlar şehir gibiydi. Bazı kötü yönleri var diye bütün şehirden nefret etmezdiniz. Sevmediğiniz yanları, birkaç tane tehlikeli ara sokağı ve mahallesi olabilirdi ama bir şehri yaşanır kılan şey iyi yönleriydi.
Her insanın içinde iyi ve kötü, yan yana durur.
Hangisini beslersen o galip gelir.
Sayfa 85Kitabı okudu
Aslında aşk kelimesini hiç sevmediğimi, günümüzde
bunun bir pazarlama aracına dönüştüğünü söyledim.
Aşk dendiğinde sanki küçülüyordu her şey. O zaman
gerçek aşka ne ad verdiğimi sordu.
"Karasevda" dedim.
"insanların çoğunun ruhu, bedeninden önce çürür."
"İnsanların en zayıf tarafları, sormadan, araştırmadan, düşünmeden, kafalarını patlatmadan inanmak hususundaki hayret verici temayülleridir. Dünyadaki yalancı peygamberleri yetiştirmek ve beslemek için en iyi gübre, işte bu bilmeden inanmak için çırpınan kalabalıktır.”
Sayfa 188Kitabı okudu
Beyrut'ta Cemal Paşa, evinin merdivenlerinden inerken, güzel ve siyahlar giyinmiş bir kadın, yanında çocuğu ile kendini karşılamıştı. Çocuk, elindeki çiçek demetini kumandanın ayağı altına atarak: " Babamı bağışlayınız." diyordu.
Kumandanın o gün gözlerinin yaşardığını ve titreyen çenesini güç tuttuğunu görmüştüm. Çünkü bu siyahlı kadın, evine dönerken, meydanın bir köşesinde, sevdiği kocasının soğumuş beyaz cesedini görecekti.
En azılı katili, eli titrek bir hâkim mahkum eder ve bir çingene asar.