Fatmanur
@Limsaa
Bu yaşamak bir şiir; harikulâde.
Öğretmen
1997
310 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Kaç kez, kaç kez batan güneşin ardından böyle bakakalmıştı.
Uzanmak İlya İlyiç için ne hastalarda ya da uykusu gelmiş insanlarda olduğu gibi zaruret, ne yorgun bir kimsedeki gibi geçici bir ihtiyaç, ne de uyuşuk bir insandaki gibi bir zevkti; bu onun tabii hali idi.
Sabah ya da akşam, cuma ya da pazar fark etmiyordu, hepsi birdi; içini oyup kemiren, bir an bile hafiflemeyen, ızdıraptan kıvrandıran ağrı, umutsuz bir şekilde kaybolmaya yüz tutmuş, ama henüz sönmemiş yaşama bilinci; hep korkutucu, nefret uyandırıcı, tatsız ama tek gerçek olan ölümün yaklaşması ve hep aynı yalan, riyakarlık. Böyle bir durumda günlerin, haftaların, saatlerin ne anlamı vardı ki artık.
Okur Takip Önerileri
İvan İlyiç'n hayat öyküsü son derece basit, sıradan, ama bir o kadar da korkunçtu.
Nesini söyleyeyim, nesini anlatayım, nereden başlayayım, nerede bitireyim bilmem; böyle dile söze gelmez şeyler insan kulağıyla değil, yüreğiyle duyabilir ancak.
