O kadar güzel bir kitap ki kendimi kitabın içindeymiş gibi hissettim. Melody'le arkadaş olmak istedim yarışma zamanı aşırı heyecanlandım kendi kendime hırslandım ve o kötü "arkadaşları", örnek olması gereken öğretmen sıfatı ile Bay Dming onu havaalanında bırakıp gidince o kadar üzüldüm ki üstelik Melody sadece herkes gibi olmak istiyordu ve Rose'yi sevdiğini ben bile hissettim okurken ama Rose de diğerleri gibiydi, çok kırıcıydı her şey. Kitabın sonunda Penny'nin başına gelen olay da sanki ben o anı yaşıyormuş gibi çok korktum. Kitap hiç bitmesin istedim. (Sanki okumak beni günlük hayatımdaki stresimden uzaklaştırıyordu.) Melody'nin balığını annesinin onun öldürdüğünü düşünmesine ve Melody'nin bunu ona hiçbir zaman söyleyememesine çok üzüldüm. Hala saatlerce düşünüp düşünüp ağlayasım geliyor. Mükemmeldi gerçekten!
