232 syf.
·
Puan vermedi
·
52 günde okudu
Hayatlarımızın katmanları öylesine üst üste yığılmış ki ,sonradan yaşadıklarımızda eskilerle karşılaşıyoruz durmadan: halleşip bir kenara bıraktığımız yaşantılar olarak değil ,güncel ve canlı deneyimler olarak.
Okur Takip Önerileri
Doğru zaman kaçırılmışsa, diye düşündüm, eğer insan bir şeyi kendinden bunca zaman esirgemişse; bir şey ondan bunca zaman esirgenmişse eğer, büyük bir güçle başlasa ve coşkuyla desteklense bile, artık çok geç kalınmış demektir. Yoksa "çok geç" kalınmaz mı hiçbir zaman; yalnızca "geç" mi kalınır ve "geç" olması, her şeye karşın "hiç" olmamasından daha mı iyidir? Bilemiyorum.
Kaçış yalnızca bir uzaklaşma değil, bir varıştır aynı zamanda.
Tekeşli evlilik büyük bir tarihsel ilerlemeydi, ama aynı zamanda köleciliğin ve kişisel zenginliğin yanı sıra, bugün de devam eden o dönemi başlattı; söz konusu dönemde her ilerleme aynı zamanda görece bir gerilemedir, birilerinin refahı ve gelişmesi diğerlerinin acı çekmesi ve ezilmesi üzerinden gerçekleşir.
Bu bina cephesi enginlikleri bu kaldırım taşıyla, tuğlayla ve sonsuza dek uzanan kiriş aralıklarıyla ve dükkanlarla ve yine dükkanlarla şişirilmiş tekdüzelik, kışkırtıcı ve cerahat akıtan reklamlarla parlayan bu dünyanın koca çıbanı, bıkkınlığımı bir kat daha artırıyordu.
İnsanın, kendi sızlanmalarına kesin bir son verecek cesareti olmadığı sürece, kendini her gün biraz daha iyi tanımaya katlanması gerek.
Gerçek, bitmek bilmeyen bir can çekişmedir. Bu dünyanın gerçeği ölümdür. Seçim yapmak gerek, ya ölmek ya da yalan söylemek. Bense asla kendimi öldürmedim.