Anarres’te hiçbir şey güzel değildir, yalnız yüzler güzeldir. Diğer yüzler, erkek ve kadın yüzleri. Bizim onlardan başka bir şeyimiz yok, birbirimizden başka bir şeyimiz yok. Burada siz mücevherleri görürsünüz, orada gözleri görürsünüz. Gözlerde de görkemi, insan ruhunun görkemini görürsünüz. Çünkü bizim erkeklerimiz ve kadınlarımız özgürdür, hiçbir şeye sahip olmadıkları için özgürdürler. Siz sahipler ise sahiplisiniz. Hepiniz hapistesiniz. Herkes yalnız, tek başına, sahip olduğu yığınla birlikte. Hapiste yaşıyor, hapiste ölüyorsunuz. Gözlerinizde görebildiğim yalnızca bu- duvar, duvar!
Sayfa 197Kitabı okudu
Düşünceler baskı altına alarak yok edilemez. Onlar ancak dikkate alınmayarak yok edilebilir. Düşünmeyi reddederek -değişmeyi reddederek-. İşte bizim toplumumuzun yaptığı bu!
Sayfa 144Kitabı okudu
Herkes çok nazikti ve fazla konuşuyorlardı, ama önemli şeyler hakkında değil; o kadar çok gülümsüyorlardı ki, tedirgin görünüyorlardı. Ama giyisileri göz kamaştırıcıyı; gerçekten de davranışlarında eksik olan tüm kaygısızlığı giysilerine, yiyeceklerine, içtikleri o bir sürü şeye, davetlerin verildiği saraylardaki odaların savurgan döşeme ve süslemelerine dökmüş gibiydiler.
Sayfa 76Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Gerçek kardeşlikten ne anladığımı söylemeye çalışıyorum. Gerçek kardeşlik paylaşılan acıda başlıyor.”
“O halde nerede bitiyor?”
“Bilmiyorum. Henüz bilmiyorum.”
Sayfa 59 - ShevekKitabı okudu
Üniversite ya da erken atılınmış iş hayatı, uyanışın diğer adıydı. Bir başınalığa, hırsa, çıkarlara, kör kuyulara.
Sayfa 78Kitabı okudu
...en sevdiklerim gitti hep yanımdan. Şu ya da bu şekilde, şu ya da bu sebeple. Ama gittiler. Kimsenin yanımda kalamayacağıyla terbiye edildim.
Sayfa 75Kitabı okudu
Hep benim yanımdan ayrıldılar ve ben, “Gidiyor musun?” diye sormayı bile yediremedim kendime.
Sayfa 42Kitabı okudu
“Çünkü ben kendimi artık hayatın içinde hissetmiyorum,” diye itiraf etti. Tam da bu itiraftan dolayı seyircisiydi artık hayatın. Dışında kalmıştı.
Sayfa 14Kitabı okudu
“Yakışıklı deyince kız Selim’i getirmişti... İnanılır gibi değildi!” 🧡
Sayfa 379Kitabı okudu
...ruhu öyle kırılmıştı ki sanki o kırıklardan uçup gitmişti insanlığı.
Sayfa 345Kitabı okudu
“Musiki de dinliyorum ama piyanonun insanı zekileştirdiğini söylüyorlar.”
Gülümsedi Ülkü, Selim’in gözlerinin içindeki ışık fazla gelmişti, gözlerini çekmek zorunda hissetti, gülümsemesini sınırlandırırken, faytona yaklaşmıştı. Faytona binerken bakışını son anda yerden kaldırıp “İhtiyacınız var tabii, sizde haklısınız,” dedi.
Sayfa 260Kitabı okudu
Kendimizden başka bir canın iyiliği için hayata yalvardığımızda doğuyordu insanlığımız.
Sayfa 235Kitabı okudu
...telaş İstanbul’un sokaklarında akan bir hastalık gibiydi, çünkü telaşa kapılmış insanlar, yağmalanan değerlerin, akıp giden hayatın mucizelerinin, ‘an’ların önemini unutmuşçasına yaşamaktaydılar.
Sayfa 177Kitabı okudu
Beklentiler gerçeğin ağırlığını asla taşıyamazdı, ne kadar az iseler hayat o kadar rahattı.
Sayfa 112Kitabı okudu