Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Tugce Akşit

Reklam
Haydi, birbirimizin kalbini mesken tutalım. Senin kalbin uçsuz bucaksız dır. Brüt sonsuzluk. Benim kalbimin de manzarası iyi: senin kalbine bakıyor.
Sayfa 108Kitabı okudu
ür
Tecrübe aldatıcı. Yaş ilerledikçe insan ezberden yaşıyor aşkı ya da romantizm zaten bir prosedür, protokol, resepsiyon isi?
Sayfa 107Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Mutluluk yaralı büyüyen cocuk gibi. Bu yuzden hep tedirgin, hep kaçmaya hazir, hep ürkek bir misafir. Uzun bir ömrün sonuna gelebilenler ve genc hayatlarin bitişine tanık olanlar bu misafirin kıymetini iyi bilir. Kendi haline bırakmayı, geldiği vakit korumayı, cok ustune gitmemeyi öğrenmiştir zira. İnsan nasil yaşaması gerektiğini keske bunca acıya hedef ve tanık olmadan ogrenebilse.
Ama hayat da bu değil mi zaten? Bir asağı, bir yukarı.. İnişler, çıkışlar... Bir durmak, bir koşma.. bir gülüş, bir düşüş..
Reklam
Ne tuhaf... İnsan üzüntüsünün, acılarının üzerine düşündüğü kadar düşünmüyor mu acaba mutlu olduğu anları? Ya da mutsuzluğun ve mutluluğun zaman akışı ayni değil. O yüzden mutsuzken akmayan zaman, mutluyken bir çırpıda geçiveriyor.
Sayfa 304Kitabı okudu
Nasıl bir anneden dünyaya geldiğimiz ne kadar da önemli.. iste bu tam şans ve kısmet işi..
Sayfa 244Kitabı okudu
Onun ait olduğu "zaman" geçip gitmişti. Bir varmış bir yokmuşun ilham ettiği masalın var'ina olduğu kadar yok'una da şahitlik etmişti.
"Biliyor musun, insanları öldürüyorum Portuga." "Bunu nasıl yapıyorsun Zeze?" "Onları unutarak." 
Çıkarsız paylaşılan mutluluk o kadar eşsiz ve nadir bir güzelliktir ki, onun bu yüzden dünyada daima en çok kıskanılan ve satın alınamayacak tek mutluluk olduğu söylenir.
Sayfa 266Kitabı okudu