Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Mine

Mine
@Mine37
Okul öncesi öğretmeni
CİDE
86 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Bir yandan güçleniyorum bir yandan da bilmediğim bir yerimden inceliyorum. Sen bu kargaşanın en güçlü dayanağı olduğunu bilemeyeceksin hiçbir zaman ve ben bir gün üstesinden geldiğim her şey gibi bunu da dindireceğim. Sessizce, hiçbir yara almadan, hiçbir yara vermeden.
Reklam
Kendini bir kez keşfetmiş olan kişinin bu hayatta kaybedebileceği hiçbir şey olamaz. Ve insan bir kez kendini anladıysa, artık bütün insanlığı da anlar demektir.
Hâlbuki ben istiyorum ki; nasılsın dediğimde iyi değilim diyebil. İyi olmaman güçsüz olman anlamına gelmiyor bilirim, güçsüz olmanın kötü olmadığını bilmem gibi. Gerçek duygularımızı ifade etmenin, rütbelerimizi düşürmediği bir hayat ne güzel olurdu.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Hayat böyleydi, büyük düşler de sonbahar yaprakları gibi sararıp birer birer dökülebiliyordu. Bazısı o yaprakların üstüne basıp geçerdi, bazısı da tutup birini, kitabının arasında saklardı söz gelimi ve yalnız kaldığı anlarda o yaprağın hikâyesinde arardı kendini.
Bir yere ilk defa gitseniz de, orayı beşinci defa ziyaret etseniz de yapmanız gereken bir şey var: Şehre karışmak. Her yere gideceksiniz, her yere. Pazara da sokaklara da uğrayacak, insanların arasına karışacaksınız. En önemlisi yürüyeceksiniz. Öyle "Taksiden indim, otele gittim," yok; yürüyeceksiniz.
Reklam
Belli ki o insan hayatta düşünmüş, üzülmüş, sevilmiş, görmüş geçirmiş, güzel şeyler görerek heyecanlanmış, felaket görerek heyecanlanmış, endişeli durumlar görerek heyecanlanmış, okumuş, okuduğundan etkilenmiş... Bunlar hep insanın yüzüne yansır. Yaşanmışlıklar erkeğin de yüzüne vurur, kadının da. Bunları yapmayanın yüzünde hiçbir ifade bulunmaz. Öyle gelir, öyle gider.
Yalnız yürü. Çağrına kulak vermiyorlarsa eğer, yalnız yürü; Korkar da dehşet içinde duvara dönerlerse yüzlerini, Ah sen, kara bahtlı, Aç zihnini ve yalnız konuş. Yoldan cayar da bırakırlarsa yabanda seni, Ah sen, kara bahtlı, Yolun üstündeki dikenleri çiğne ve Kana bulanmış o yolda yalnız yürü.
"Özgür olduğunu, yani tamamen özgür, kimsenin senin üzerinde bir gücü olmadığını, kimsenin sana emirler veremediğini anla artık, duyuyor musun? Özgürsün, özgür!"
İçimin sokaklarında adım başı yazar "insan olmanın içinde insan kalmanın kavgası da var!"
Ben keyfimce yürümeyi, canım istediğinde de durmayı severim. Bana seyyar bir yaşam gerek. Güzel bir havada, güzel bir ülkede telaşa gelmeden yol yürümek ve yürüyüşün sonunda da hoş bir manzarayla karşılaşmak, onca yaşam tarzı arasında zevkime en uygun olanı.
Reklam
Başımı diyorum Gökyüzüne her sürüşüm Yalnızlığımı sevdirir bana Kocaman ve masmavi bir yalnızlığın içinde İçime biriktirdiklerimle aslen kalabalığım Ne iyi! İlla birine yaslamak zorunda değilmiş insan başını Kendi eliyle kurduğu da olur tek kişilik yuvayı Ve bozamaz da kimse bu mesafeyi
Bir iyilik yap, önce kendine. Güzel müzikler dinle, güzel kitaplar edin. Şehrini tanı bu sene. Kendini tanı, evinle birlikte.
Ben her zaman buradaydım, yarın da bu manzarayı seyrediyor olacağım.
O andan itibaren bu unutulmuş, yapayalnız halimle bile dünyada erişebileceğim herhangi bir durumdan çok daha mutlu olabileceğimi düşünmeye başladım.
Sayfa 111Kitabı okudu
Durgun deniz ve üzerinde parlayan güneş o zamana kadar gördüğüm en güzel manzaraydı.
Geri121
330 öğeden 316 ile 330 arasındakiler gösteriliyor.