İnsanlar
‘’Bir kalbin kırılmasını engellersem,’’ demişti şair ‘’ boşa gitmemiş olur hayatım. ‘’
Sayfa 279Kitabı okudu
Hamlet
Sakın ha! Kötü fallar umrumda değil benim. Serçenin ölmesinde bile bir bildiği vardır kaderin. Şimdi olacak bir şey yarına kalmaz, yarına kalacaksa, bugün olmaz. Bütün mesele hazır olmakta. Madem hiçbir insan bırakıp gideceği şeyin gerçekten sahibi olmamış, erken bırakmış ne çıkar. Ne olacaksa olsun!
Okur Takip Önerileri
“Bir şeyi gerçekten istersen, onu gerçekleştirmek için bütün evren senin için işbirliği yapar.”
Mutluyum çünkü sevdiklerim için kendi yaşamını feda ediyorum diyenler daha da beter.
Ve sen sevdiklerimizin onların uğruna acı çektiğinizi görmek istediklerini mi sanıyorsun ?
Sence sevgi bir tür ıstırap kaynağı mı ?
Dürüst olmak gerekirse evet.
Ama öyle olmamalı.
Sayfa 196Kitabı okudu
Bazı şeylerin gitmesine izin vermek işte bu nedenle çok önemlidir onları serbest bırakmak gevşek olanı kesmek insanların hiç kimsenin işaretli kağıtlarla oynamadığını anlaması gerekiyor bazen kazanırız ve bazen kaybederiz hiçbir şeyi geri almayı bekleme yaptıkların için takdir edilmeyi bekleme ne kadar zeki olduğunu keşfedilmesini bekleme ya da aşkının anlaşılmasını daireyi tamamla gururlu yetersiz ya da kibirli olduğun için değil sadece artık onun senin yaşamında yeri olmadığı için kapıyı kapat pla değiştir evi temizle tozdan kurtul geçmişte olduğum kişi olmayı bırak ve şu anda kimsen o ol.
Sayfa 204Kitabı okudu
bu kız benim içimi bütün çirkinliğiyle beraber görürse bir gün bile oturmaz.
Sayfa 107Kitabı okudu
gerçek sevgi birini kusurlarını görmezden gelmek değil onun kusurlarına sarılmak onu kusurlarından öpmek tüm hepsini kabullenerek sevmektir çünkü bir kusuru örtmek ya da görmezden gelmek kolay iş asıl önemli olan o kusurları da kendininmiş gibi benimseyerek sevebilmektir yani çok da mühim değil gözünün rengi boyu ya da kilosu ne biliyim işte
Hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki hiçbir şey engellenemiyormuş gibi görünür, bizi ayıran küçük bir köprü vardır, o kadar. Ama sen tam bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam: Bu köprüyü geçip bana gelir misin? İşte o anda artık bunu istemeyiverirsin, sorumu tekrarlasam öylece suskun kalırsın. O andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer; bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar bitiverir önümüzde ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız. Ama o küçücük köprüyü düşündüğünde, sözcüklere sığmayacak kadar büyüyüverir gözünde; yutkunur ve şaşar kalırsın.
