Şimdilerde çocuklar çok bilgili, çok geçmeden perilere inanmaz oluyolarlar. Ne zaman çocuk "perilere inanmıyorum" dese bir yerlerden bir peri düşüp ölüyor.
"Gece lambalarımız yanarken bize bir şey zarar verebilir mi anne ?" diye sordu. "Hiçbir şey olmaz canım, onlar annelerin çocuklarına bekçilik etsin diye geride bıraktıkları gözleridir."
Kimi az sever, kimi çok, Kimi alır, kimi satar; Kimi öldürürken gözyaşı döker de, Kimi gözünü bile kırpmaz:
Çünkü herkes öldürür sevdiğini, Ama herkes öldürdü diye ölmez...
Oysa herkes öldürür sevdiğini,
Bunu böyle bilin,
Kimi hazin bir bakışla öldürür,
Kimi latif bir sözle,
Korkaklar öperek öldürür ,Yürekliler kılıç darbeleriyle...
İnsanların her zamana tavsiyeye ihtiyaçları yoktur; Bazen sadece ellerini tutan bir ele, kendini dinleyen bir kulağa ve onları anlayan bir kalbe ihtiyacı vardır.
Engeller aşılmak içindir; tehlikelere gelince, kim onlardan kaçmakla övünebilir ki? Hayatta herşey tehlikededir; masanın başına oturmak ya da şapkayı başına geçirmek de pek tehlikeli olabilir. Olacak şeyleri olmuş gibi düşünmeli ve şimdiyi gelecekte görmeliyiz; çünkü gelecek, biraz daha uzak bir "şimdi"den başka birşey değildir.