Yatağımın karşısında bir pencere var. Odamın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. Kötü resim asarım korkusuyla hiç asmadım, kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.