Esra Arslan
@Muserra
"İkra"nın peşinde...
Düzce, 24 Kasım 1989
17 okur puanı
Ekim 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Düșler: düșünceyi boğan sarmașık.
Yazınım kendime yazıp sizin okumanıza izin verdiğim mektuplar gibidir.
Hakiki aptal,o boș kağıdın üzerine hiçbir yazı yazmamıș olan değil,saçma sapan , kör topal, yalan yanlıș șeyler karalamıș ve onlara sımsıkı sarılmıș olandır. Yani,aptallıktan yola çıkıp akla varamamıș ve yarı yolda kalmıș idrak cücesi...
Okur Takip Önerileri
Kendini Amerikalı sayan bir Anadolulu, Rum sayan bir Türk, Türk sayan bir Rum, Anadolulu sayan bir Amerikalı, Newyorklu sayan bir göçmen, göçmen sayan bir Newyorklu... Belki de hiç biri, hem hepsi, hem hiçbiri.
Sayfa 15Kitabı okudu
-Güzel șiirler bilmek güzel gitar çalmaya benziyor. Bir ömür sevilmek için, bir ömür mutlu olmak için bunlar yeterli değil.
- Evet, değil. Yeterli olmadığını anlayınca içimizdeki İspanyol gitaristi de, șairi de öldürüyoruz, değil mi?
- Onlar ölünce büsbütün yalnız kalıyoruz.
... Anlatamıyorum... Zaten anlatmaya bașladığında büyü uçup gidiyor, șifreyi unutuyorsun, tılsım bozuluyor, denize düșüyor muska... Anlatamıyoruz iște...
Çevremde ne çok insan, hayatının orta yerine çöreklenmiș bir eksiklik hissinden șikayetçi... Sende de var mı o boșluk hissi, o doldurulamaz eksiklik hissi. İnsanın evi, eși, cıvıl cıvıl çocukları olunca doluyor mu o boșluk? ... Sen nereye gidersen git seninle birlikte gelen, yediğin yemeğe katık olan, dișinin arasında kalan, giydiğin elbisenin içinde duran, yastığına seninle birlikte baș koyan o eksiklik hissi nasıl yok olur?
Bir evden çıkar gibi çıkıyoruz çocukluktan. Önümüzdeki kar yığınını kürüyoruz. Bir yol açıyoruz kendimize kendi ellerimizle. O yol bizi nereye götürürse oraya gidiyoruz.
... Ölüm olduğuna göre kușlar sadece uçmalıydı, balıklar akıntıya bırakmalıydı kendilerini. Kediler güneșlenmeli, köpekler kulağı tetikte uyuklamalıydı.
Sayfa 27Kitabı okudu