168 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Utangaçlık, aşağılanma, hiç konuşulmayan şeylerdir bunlar, yüzümüzün ortasına söylenen kalleş cümleler, unuturuz onları, özellikle de çocukken.
Rüyalarınız ve fikirlerinizi içinizde yatan ve kimsenin el uzatamayacağı küçük birer mucize makinesi gibi düşünün. Rüyalarınız onlara inanmadıkça büyürler, ta ki bir gün sizi de peşlerine takıp gerçek olana dek…
Ulaşılması ne kadar güç görünürse görünsün rüyanızı gerçekleştirmeye odaklanırsanız, o rüyalar elinizdeki en saf ve umut dolu şeyler haline gelirler.
‘’İnsanlarda hayranlık duyduğumuz şeyler, kibarlık ve cömertlik, açık kalplilik, dürüstlük, anlayış, ve duygudaşlık gibi nitelikler, aynı zamanda sistemimizdeki arızanın da ayrılmaz parçaları. Nefret ettiğimiz özellikler, kurnazlık, hırs, açgözlülük menfaatçilik ise başarının anahtarı. İnsanoğlu ilkinin kalitesine hayranlık duyarken, ikincisinin meyvelerine bayılıyor.’’
Herkes öldüğünde ardında bir şeyler bırakmalı, derdi dedem. Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orada olursun.
O öldüğünde, aslında onun için değil de yaptığı onca şey için ağladığımı fark ettim birden. Ağladım, çünkü onları bir daha asla yapmayacaktı; bir daha aslan bir odun parçası yontmayacak, arka bahçede kumru ve güvercin yetiştirmemize yardım etmeyecek, kendi tarzıyla keman çalmayacak ve bize fıkra anlatmayacaktı. O bizim parçamızdı ve öldüğünde bütün eylemleri bıçak gibi kesildi, o işleri tam onun gibi yapacak kimse yoktu.
‘’Daha geçen her şey yolundaydı ve sonra bir baktım ki boğuluyorum. Bir insan kaç kez dibe vurup da yaşamayı sürdürebilir? Nefes alamıyorum.’’