Bir çocuğun dünyasını çocuğun dilinden anlatan bir hikaye. Çocuğun, olup bitenleri kendi masum dünyasında, yorumlamasını seyrettim ve keyifliydi bu seyir. Çocuğun gözlemlerinin, kendi iç dünyasındaki tasvirlerle anlatılmış olması, herşeyi bir çocuğun anlatımıyla dinliyormuş hissi veriyor insana. Hayallerin, gözlemlere dahil olması, masum yüreğin zihnindekileri gün yüzüne çıkarıyor. Kimi zaman kavuşmanın heyecanı, kimi zaman suçsuz olduğu halde acı çeken birini bulunduğu durumdan kurtarmak için acı çektirene duyulan öfke, kimi zaman sevgi, kimi zaman coşku, kimi zaman asla gerçekleşmeyecek masal tadında şeyler vardı hayallerinde.Olup bitenlere zihninde anlam veremiyordu. “Neden?” diye sorguluyor, cevap alamıyordu. Bazı şeylerin bağışlanması mümkün değildi O’na göre. Yetişkinlerin dünyasını dışarıdan gözlemliyor, küçücük yüreği anlam veremediği konulara ev sahipliği yapıyordu. Öyle yabancıydı ki yetişkinlerin dünyasına. Aslında hep de yabancı kalmak istiyordu bu dünyaya. Ne de olsa O’nun dünyası daha eğlenceli, daha coşkuluydu, masumdu.Kitabın sonu çok etkileyiciydi. Kitaptaki havayı solurken, böyle biteceğini hiç düşünmemiştim.Aytmatov’un bu eserini mutlaka okumanızı öneririm. Keyifli okumalar dilerim.
