Rüzgarlı Masa
Sevdiğim ne varsa, Henüz veda ederken özlerdim Ondandır bu yorgunluklarım Dinlensem geçmez ki Beklesem dinmez ki Kavuşmak lazım bana Vedasız bir dünya Ümit içinde gelecek Bir masa lazım bana Karşımda sen gülecek.
Sanki uzun bir yolculuğa çıktım Ve ben yanıma hiçbir şey almadım Sanki mühim bir işim varmış da Ben onu yapmayı unutmuşum gibi Eksikliğini fazlasıyla hissedebiliyorum Sanki farkında olmadan bir şeylere veda ettim İçimde beni endişelendiren bir burukluk var Rahatsız eden kocaman boşluk var Bilmiyorum belki de gelip geçici bir şeydir Ya da ben bu aralar fazla duygusalım Anlayamıyorum.
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Kimsenin okumayacağı deftere bile yazılmıyor bazı şeyler, insan kendi kendiyle bile konuşamıyor bazen.
bir burukluk hissi var, ağlatmıyor ama saatlerce boş duvarı izletiyor.
"Karanlıkta kayboldum Kimse elimden tutmadı Öyle çaresizce kaldım ki Ben kendimi geceye anlattım O beni dinledikçe dahada çok karardı..."
Kahkaha güneştir; insanın yüzündeki kışı kovar.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Acılar içinde büyüyen çocuklar sessizleşirler.
Sayfa 70Kitabı okuyor
"Ruhu karanlığa sürüklenmiş insan günah işler, asıl suçlu onu bu karanlığa sürükleyendir."
Sayfa 2Kitabı okuyor
