İnsanın mutsuz olmasının tek nedeni ,odasında sessizce ve huzur içinde oturmayı bilememesidir.
Yalnızlık, uyandığımızda tutabileceğimiz bir elin varlığında haz veren bir yaşantıdır.
Zehirden bir ilaç gibi hepimiz her gün ahlâkın ne kadar bozulduğunu konuşuyoruz
Okur Takip Önerileri
Soğuk kış sabahları Ankara, piskopos götüne benzer!
Toz olmaktansa kül olmayı yeğlerdim!
Kıvılcımımın çakmasını isterdim parlak bir ışıkta,
Boğulmasındansa bir kerestenin çürük oyuğunda.
Sayfa 7
Analar çocuklarını yaşasınlar diye doğururlar, dünyada mutlu olsunlar diye doğururlar.
Sayfa 94Kitabı okudu
Bin defa, binlerce defa hep sana, senin ana yüreğine sığınacağım, sana sonsuza kadar borçlu kalacağım.
Sayfa 92Kitabı okudu
İyilik, yola düşen, yoldan toplanan bir şey değildir. Tesadüfen ele geçen bir şey değildir. İnsan iyiliği ancak başka bir insandan öğrenir
Sayfa 68Kitabı okudu
Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk, birbirini tamamlayan ufat tefek şeylerin birikmesinden doğuyor.
Sayfa 22Kitabı okudu
Gülen yüz güzeldir.
Sayfa 54Kitabı okudu
Hadi Hadi! Yazarsın. Yalnız şunu unutma: Çocuklar her şeyi anlar. Her şeyden söz edebilirsin onlara. Enflasyondan bile.
Sayfa 26Kitabı okudu
Erkekler kadın kölelerine, onların da köleleri olduğunu anlatmak için çocukluğu kurdular.
Sayfa 10Kitabı okudu
Şiir sadece şiir deneyi değildir. Bütün bilimler üstüne , sanatlar üstüne, tarih üstüne, siyasa üstüne , felsefe üstüne , gelenekler ve görenekler üstüne kısacası bütün bir hayat üstüne ''bireşik'' bir duygu ve düşünceye yükselmiş olması gerekir şairin.
Sayfa 8Kitabı okudu
Ah Benim Akbar'ım!!!
''Ey kurtların ilâhesi Börü Ana! Bana iyi bak. Karşında ben varım, ben Akbar. Bu soğuk dağlarda karşına dikilen benim. Yapayalnız, talihsiz Akbar. Acılarım çok büyük. Nasıl ağladığımı işitiyor musun? Nasıl uluduğumu, nasıl hıçkıra hıçkıra ağladığımı duyuyor musun? Bütün varlığım ıstırap oldu, memelerim yararsız sütle doldu...süt verecek, besleyecek kimsem yok. Yavrularımı yitirdim. Nerde yavrularım, nerde? Aşağılara in Börü Ana, in de yanıma otur, sen ve ben birlikte ağlayalım. Aşağılara in kurtların tanrıçası. Seni doğduğum topraklara götüreyim, artık kurtların orada, o bozkırda yaşama hakları yok. Bu hakkı aldılar bizden. Dağlarda yaşama hakkımızda yok. Hiç bir yerde kurtlara yaşama hakkı yok... Aşağıya inmek istemiyorsan beni de oraya çek Börü Ana! Ben Akbar, yavruları çalınan ana kurt! Seninle birlikte Ay'da yaşamak, oradan kanlı gözyaşlarımı yeryüzüne akıtmak istiyorum. Beni işit Börü Ana! Börü Ana! Börü Ana! Beni anla, gözyaşlarımı anla Börü Ana!
Sayfa 339Kitabı okudu
Çünkü ölümü dengeleyen şeyin yalnız doğum olduğu yazılmıştı.
Sayfa 299Kitabı okudu