Şimdi piyanoya oturur, kelimelerle ifade etmekte güçlük çektiğim bütün duygularımı, acılarımı tuşlara dökerdim. Bazan şiddetli, bazan yavaş basardım onlara. Kim bilir ne ince ayrıntıları vardır o dokunuşların? Kelimeleri, daha önce, öyle kötü yerlerde kullanmış oluyoruz ki, kirletir diye korkuyoruz duygularımıza dokunursa. Seslerin başka bir dokunulmazlığı var.
Sayfa 110
Ve çevre değiştirmedikçe, insanın değişmesine imkan yoktur.
Okur Takip Önerileri
Başkalarının kanaatleri için kendini öldürmek kolaydı, ama kendi nefsi için kendini öldürmek imkânsızdı.
Aslında neye benzediğinin benim için hiçbir önemi yoktu, önemsediğim tek şey senin kelimelerindi.
... ve fırsatlar o kadar fazlaydı ki, insan yaşarken bile ölebilirdi.
Şayet bir insan mutluluktan erirse, bu bana olmalı. Ölüme hazırlanan birisi, mutluluk sebebiyle yaşayabilirse, o zaman Sevgili Milena, ben sonsuza dek yaşayabilirim.
İnsan uzaktaki birisini düşünebilir ve yakınındakini de tutabilir. Bunun dışında kalan her şey insan gücünü aşar.
Sana veda etmeyeceğim. Pusuda bekleyen yer çekimi beni tamamen yere sermedikçe, bu bir veda olamaz.
Kimi zaman rüyada değil, gözümün önüne getiriyorum seni, yüzünü saçlarınla örtülmüş. Saçlarını ellerimle ayırıyorum, yüzün ortaya çıkıyor... Alnına öpücükler konduruyorum sonra ellerimin arasına alıp öylece bakıyorum sana.
Çoğu vakit okumaktan kaçtığım satırlarda hep sen varsın... Bu satırları okumaktan şeytanın kiliseden kaçtığı gibi kaçıyorum.
İçimde iki zıt çarpışma vardı:
Biri gitmek istiyor, diğeri gitmekten korkuyordu; ikisi de benden birer parçaydı, ikisi de on para etmez.
Güç olduğundan değil, ama ben ölüme yaklaşmışım, uykunun tıpkı ölümü andırdığı gibi, ben de yarı uykuduyım.
Belki de yalnızca ikimizin yaşayabileceği başka yerler vardır. Dünya birçok "belki'lerle dolu.