O bir çay istemişti, trenin içinde
Biz tren yolcusuyduk, çölün içinde
Ben yalnız kalmıştım, senin içinde
Oysa kaç kişinin yerine sevmiştim seni! Aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin.. O bir dile sığınmıştı, sözü içinde
Yolu yoluma çıkmıştı, çölü içinde
Ben eski kalmıştım, senin içinde
Oysa kaç çocuğun yerine övmüştüm seni! Düşü geçtik, kendine bakabilirsin.. O bir bende kırılmıştı, hayli içimde
Issız otağ kurulmuştu, canım içinde
Oysa kaç bahçe yerine açmıştım seni! Kimi geçtik, kimseye sorabilirsin...
Adı gibi “iç nefes” gerçekten... Her okuduğumda içimin cız ettiği, her satırın da kendimi bulduğum, o acı gerçeği yine benimle buluşturan, yalaza gibi yüzüme çarpan o efsane şiir. Yeri bende her şairden, her şiirden başkadır. Kitap için değil de şu şiir için 10000000 puan ;)
