Birini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin.. Enerji, kendini veriş, körlük ister.. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır.. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan.. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapamayacağını biliyorum
Kendi olarak sana gelen.. Sana gereksinimi olmadan , seni isteyen.. Sensiz de olabikecekken, senin ile olabilmeyi seçen.. Kendi olmasını seninle olmaya bağlayan.. O, işte...
Çıkışı olmayan bir ormanda yaşayan biri olsaydım, yaşamaya devam edebilirdim. Fakat ben ormanda kaybolmuş ve dehşete düşmüş, yolunu bulmak için koşuşturan birisi gibiydim; attığı her adımla kafası daha da karışan ve yine de koşuşturmaya devam eden biri..