"Aslında da öyle olmak gerekir."dedi Rybin."Dert ve hüzün,hepimizin sanki derisine yapışıp kalmış.Acıyla yatıp acıyla kalkıyoruz.Sanki kederi giymişiz elbise diye üstümüze.Ama bunda utanılacak bir yan yok.Utanılacak bir şey değil bu.Herkesin gözünü kör edemediler daha.Birçokları hâlâ gözlerini açıp kapayabiliyor. Budala olan çeker,o kadar."