Bütün yaptığım hayal kurmak.Varoluşumun anlamı sadece bu olmuştur.Kendimle ilgili önemsediğim tek şey içsel yaşantımdır.İç dünyama pencereyi açıp seyrederken kendimi kaybettiğimde en büyük üzüntülerim yok oldu.Asla bir hayalperestten başka bir şey olmaya çalışmadım.Gidip hayatımı yaşamamı söyleyen insanları asla önemsemedim.Daima benden uzak olan şeylere ve olamadıklarıma ait oldum.Benim olmayan her şey daima şiirsel göründü.Hep sevdiğim tek şey saf hiçlikti.
Kendi başımayken her türden zevk dolu yorumlar yapıyor, hiç kimsenin söylemediği sözlere zekice cevaplar veriyor ve hiç kimse ile nükte dolu sohbetler ediyorum.Fakat karşımda etten kemikten biri durduğunda bütün bunlar ortadan kayboluyor; aklım uçup gidiyor, artık konuşamıyorum ve bir buçuk saat sonra bitkin düşüyorum. İnsanlarla konuşmak uykumu getiriyor. Yalnızca ruhani ve hayali arkadaşlarım ve yalnızca rüyalarımda ettiğim sohbetler mutlak bir gerçekliğe ve öneme sahip.