Pluviartem
@Pluie_Art
Dünyayı, onu istila etmeden tanıyan bir çocuğun sonsuz merakı, zekice taze gözleri ve keşfetme duygusuyla tanıyın. 
Martin Prechtel
575 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Tam bir aile dizim terapi konusu
"Tarihte insanların canını yakmış vahşet olaylarının, sonraki kuşaklara yalnızca genetik deformasyon değil, psikolojik yük olarak da yüklenmesi kimin yararına? Utanç verici büyük kıyımlarda yok olanlar ve yok edenlerin çocukları karşılıklı kinlerini neden taze tutmaya ve bunu torunlarına da aşılamaya son vermiyorlar? Onların yüzleşme sorunu, sonrakilerin sonu olmaya daha ne kadar devam edecek? Soykırıma uğramış hangi insan kendi soyunun yeniden yanmasını ister? Kin ve nefretin devamlı gündemde tutulması daha kaç insanın hayatını zehirleyecek? Dünya tarihinde kesintisiz süregelen bu kin kısır döngüsü neden?
Ağrı geçicidir ama iyi bir hikaye sonsuza dek yaşayabilir ve hayat kurtarabilir
Sürgün bir insanın doğup büyüdüğü yerle, yaşamak zorunda kaldığı yer arasında asılı kalarak sürdürdüğü hayat, ikili ve huzursuz değil midir?
Okur Takip Önerileri
Bir de yalnızca gitmek eylemini sevenler vardır. Bunlar için seyahat ve yolun kendisi varılacak yerden, kavuşulacak veya ayrılınacak kişilerden bile daha önemli asıl eylemdir.
Hiçbir hanedan mensubunun kanı dökülmez, ancak boğularak öldürülürdü.
Bu neden böyleydi acaba? Kanları başka renkte miydi, yoksa öyle olduğunu sanmamızı mı istiyorlardı? Kanlarının biz zenciler gibi kırmızı olduğunun görülmesinden mi korkuyorlardı?
Harem-i Hümayun
Çocuk yaştayken getirildiği karanlık koridorları ömür boyu terk etmeyen; günlerini nakış işleyerek, konuşarak, Rusya, Fransa, Ceneviz, Viyana, Venedik gibi küffar diyarında geçmiş çocukluk günlerinin silinmeye yüz tutmuş bulanık anılarıyla geçiren mutsuz kadınlar cennetiydi burası.
Başımın üstünden güneşi çekip almışlardı sanki, soluduğum havayı çekmişlerdi.
Gece ve gündüz birbirinin yardımcısıdır Hünkârım, onlar birbirine zıt değildir. Göster bakalım dünyada hangi şey kötüdür ki onda iyilik olmasın ve hangi şey iyidir ki onda kötülük bulunmasın
Ölümden korkmuyorum ama hayatımı bışa harcamaktan daha çok korkuyorum
Aşk, akıl tutulması yaratır insanda, görüşümüzü çarpıtır. Aşık olan kişi, aşık olduğu kişiyi objektif olarak değerlendiremez.
O gönlümün kederi, sevinci, ruhumun gıdasıydı. Hayatımın anlamı, soluk almamın nedeniydi. O benim delice tutkum, hiçbir zaman iyileşmeyecek yaramdı. Tatlı tatlı sızlayan, yeryüzünün en güzel yarası...
Elbette bütün uluslar tarihlerindeki zaferlerle gurur duyarlardı, elbette yenilgilerden üzüntüye kapılırlardı ama geçmişleri bu günden daha parlak olan topluluklar, tarihlerindeki zaferlere daha fazla bağlılık gösterirlerdi.
Aşkta başarının, mutluluğun ve ahiakın yeri yoktur. Sadece acı ve güzellik... Gitgide tümüyle acıya dönüşecek bir güzellik.
Akıp giden yıllar, nedense bir hoşgörü gözlüğü geçiriyordu insanın gözüne, daha bir anlayışla kar şılıyorduk geçmişte yaşananları...
Ne ruhumuz var ama... Mübarek, muharebe alanı gibi... Her an, her dakika iyiyle kötü, doğruyla yanlış, şefkatle nefret cenk etmekte...