Fakat mutluluk ve neşe insanı nasıl güzelleştiriyor! Yürek sevgiyle nasıl da kaynıyor! Sanki kendi yüreğini alıp bir başkasının yüreğine dökmek istiyorsun,herkesin neşelenmesini, herkesin gülmesini istiyorsun. Mutluluk nasıl da bulaşıcı!
Sayfa 42Kitabı okudu
Uzun zamandır birini arıyordum ve aradığım sizdiniz, şimdi buluşmamız yazgımızmış - kafamda birçok vana açıldı ve soluk bile almadan kendime bu sözcük ırmağına bırakmak zorundayım.
Sayfa 21Kitabı okudu
218 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
2024 OKUMA HEDEFİ
2/100 kitap - %2 tamamlandı
2 kitap okudu
100 kitap
298 sayfa
0 inceleme
3 alıntı
2 günde 1 kitap okumalı.
Kokusunu seviyorum mezarlıkların. Hele bu mevsimde buram buram gül ve iğde kokar. Ve ıslak çimen ve hüzün ve gözyaşı ve pişmanlık ve özlem. En çok da pişmanlık kokar. Ölü ya da diri, o an orada olan herkes pişmandır çünkü. Kiminyaşadıklarına , kimi yaşattıklarına, kimi söylediklerine, kimi söyleyemediklerine, kimi sakladıklarına, kimi saklayamadıklarına, kimi düne, kimi yarına , kimi ise o an orada olduğuna pişmandır..
Sayfa 66Kitabı okudu
Her şeyden vazgeçmek zorunda kaldık. Sevgiden bile... Şimdi o sevgiden arta kalan tortuyu yaşıyor yüreğinde. Beni sevemeyen bir kadına duyduğum aşk,büyüden, yaratıcılıktan yoksundur artık. Ben de bir tortu yaşıyorum yüreğimde. Ama hiç yakınmıyoruz. Çünkü bizim gibi olanlar, gerçek hüznü yaşayanlar sizin anlayacığınız, yakınmayı bilmezler. Bizim gibi toptan bir vazgeçişe başvurmak zorunda kalanlar yakınmayı bilmezler; başkaldırmayı da. Elimizde kalanlar yaşadığımız günlerin tortusudur. Şu gün ne veriyor, bilmiyoruz. Yıllar sonra tortusunu tadınca anlayacağız.
Sayfa 97Kitabı okudu
Sevmek ne demekse... Ne olduğunu biliyor muydum bu türlü sevmenin ?Belki daha önce bilmiyordum, öğrenmemiştim çünkü. Ama sevmek nasıl öğrenilirdi? Belki de öğrenilmezdi. Böyle ansızın bilinirdi işte.
Hayatın doğal güçlerine boyun eğerim seve seve. Ama birtakım insanlar bir yazgı gibi egemen olmaya kalkışırlarsa, bu sıkıcı oluyor, dayanamıyorum.
Sayfa 55Kitabı okudu
Güzel kardeşçiklerinin ölüsü, sapından koparılmış sarı kır çiçeğinden ayırt edilebilir bir nesne miydi ki? Ölüm, artık, onların en yakın komşusu olmuştu. Hem de 'teklifsiz' bir komşuydu.Kapıyı çalmadan itip içeri giriyor,onlarla baş başa ,diz dize oturup yarenlik ediyor, sevgili kardeşleri kılığında evden çıkıp gidiyordu.Evet, ölüm artık hiç de korkulacak nesne değildi.
Sayfa 354Kitabı okudu
Her türlü zorbalığa toplum tarafından makul ve yerinde bir gereklilik olarak karşılandığı, beraat kararı gibi her türlü merhamet göstergesinin toplumda tatminsizlik ve intikam duyguları uyandırdığı bir Dünya'da adaleti düşünmek gülünç değil midir?
Sayfa 8Kitabı okudu
