Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Rana
Rana
@Rananna
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler.
Öğrenci
İstanbul
97 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ormanda yaşamakla ilgili ekonomik hesaplar o zamanın İngiliz parasıyla olduğu için ilgimi çekmedi. Bunun nasıl yapılacağıyla ilgili ayrıntılar da beni sıktı, daha çok bu hareketin nedeni ve hissettirdiklerini okumak isterdim. Bunlardan da bahsetse de diğer öğeler sıkıcı geldi ve uzun süre önce okumayı bıraktım, devam etme isteği duymuyorum.
Baş kısımda ikisinin tanışıklığı ve aracılıklarını sağlayan insanlar hakkında ayrıntılı bilgi var. Çok fazla isim var gibi geldi, ben ilk okuyuşta iyi anlamadım ve o kadar önemsemediğim için geçtim. Bu kısmın olmamasını veya daha sade olmasını tercih ederdim.
Girişteki bilgilendirmenin devamında mektuplaşmalar, sonra da Tolstoy’un Bir Hindu’ya Mektup’u ile Gandhi’nin Tolstoy Çiftliği’yle ilgili bir anlatımı var. En sonda da Gandhi tarafından Tolstoy’un ölüm ilanı yer alıyor.
Mektuplaşmalarını okumak çok güzeldi. Özelikle Tolstoy’un bir mektubu “dostunuz ve kardeşiniz” olarak bitirmesi çok harika bir şey! Gandhi olsam havalara uçardım. Zaten o da bir mektubunu “itaatkâr hizmetkarınız” diye bitirmiş :)
Gandhi bir mektupta Tolstoy’dan yazısında reenkarnasyonu eleştirdiği kısmı çıkarmasını rica ediyor. Tolstoy’un bunu reddetmesi güzeldi. Tolstoy’un dini bir konuda telif uygun olmaz demesi de ondan beklediğim davranıştı. Hayatının son dönemlerinde kaleminden çıkan sözlerini okumak gerçekten hoştu.
Yazar, Tolstoy’un edebi tarafı zaten çok ön planda ve biyografi yazarları onun eğitimle ilgili yönünü ihmal etmeye meyilli iken eğitimle ilgili yönüne eğilenlerin bile onun 1860’lardan sonraki fikirlerinin büyük çoğunluk tarafından dikkate alınmadığını söylüyor. Bu kitap da bu eksiği gidermek ister gibi, onun eğitimle ilgili fikir ve eylemlerine odaklanıyor. Hayatından ve edebi işlerinden de bahsetse de bunlar çoğunlukla arka planda olup genel ve eğitimle ilgili fikirlerini anlatmaya destek vermek için paylaşılmış.
Tolstoy, hayatının birçok döneminde öğretmenlik yapmış ve bunu en yoğun yaptığı 1960-1963 yıllarını sonradan çok yorucu olmasına rağmen çok güzel ve mutlu olarak anlatıyor. Hayatı boyunca eğitimle ilgilenmiş aslında, gerek edebi eserlerinde gerek doğrudan eğitme çabalarında öğretmenlik yapmış -ki sonradan edebi eserleri de daha fazla didaktikleşmiştir. Bu yüzden belki de o bir yazar değil, öğretmen olarak tanınmalıdır.
Kitapta Tolstoy üzerine yazılan başka birçok kitaba atıf yapılmış, haklarında bilgi verilmiş ve eleştirilmiş. Bu sayede kitaptan hem Tolstoy’un eğitim alanında hayatı boyunca yaptığı çalışmaları ve fikirlerini, hem de bu konuyla ilgili yazın hakkında bilgi edinilebilir.
Değerlendirmeme gelince; daha kronolojik gitmesi veya bir konuyu sadece bir bölümde toplu anlatması daha güzel olurdu. Çoğu kişi için literatür bilgisi gereksizdi muhtemelen, sadece fikirleri ve yaptıklarını okumayı tercih ederdim.
Okur Takip Önerileri
Rus tarafından bakmayı sağlaması güzeldi. Buna rağmen iki tarafın da iyi ve kötü taraflarını gösteriyor. Mesela esir Rus subayının öldürülmesini isteyen yaşlı Tatarın ailesi bir Rus baskınında öldürülmüş, oğlu esir alınmıştır. Adam Rusların arasına girip oğlunu bulmuş, öldürmüş ve geri gelip inzivaya çekilmiştir. Tatar’ın Ruslara nefreti bunu öğrenince anlaşılıyor. Kim bilir bu olaya sebep olan insanların motivasyonu neydi... Aynı Tatar köyünde Rus subaya yardım eden bir Tatar kızıyken subayı yüzüstü bırakan kafilesindeki bir Rus’tur. Ve bütün bunları yaşamasına birkaç saatlik sabırsızlık neden olur. Kısacık bir hikayeden hayata geniş bir bakış...
İlk 30 sayfada falan insanlıkla, hayatla ilgili tespitler yapıyor ve devamında iki tane hikaye anlatıyor, bunlar anlatıcının anıları. Anlatıcı, “yeraltında” sefil bir hayat süren bir adam. Hayatta tamamen yalnız, çok evhamlı ve takıntılı. Çok güzel tespitleri var; insanın nankör olması ve sırf insanlığını, özgürlüğünü kanıtlamak için saçma davranabileceği, seçimlerini akla ve çıkara değil canının isteğine göre yaptığı bunlardan bazıları. Yine de o otuz sayfa bile bana okuması zor geldi çünkü kimi zaman nükteleri hoşuma gitse bile bu aşırı düşüncelerle dolu kendi kendine konuşma hali hoşuma giden bir hava değil. Yine de okuyunca Dostoyevski’nin neden Dostoyevski olduğu belli, dedim. Çünkü bunları böyle söyleyebilen bir başkasına rastlamadım. O hafif rahatsız edici yeraltı havası zaten kendisine has tarafı ve onu yaratmak başlı başına bir başarıyken dikkate alınması gereken tespitler kitabı özel bir yere taşıyor. Benim sevmemi engelleyen tarafı, aşırıya kaçması. Karakter -ve Dostoyevski de- uçlarda yaşıyor ve fikirleri de böyle uçlarda. Sevdiği şey neredeyse yok, her tarafta bir takıntı ve nefret unsuru var. Bile bile kendine yaptığı eziyet hastalık boyutunda, ki bunu romanın başında kendisi söylemişti: “Zaten galiba insanların bütün işi, bir cıvata değil de insan olduklarını her an kendi kendilerine ispat etmektir!” Karakterimiz belli ki tespitlerini kendinden biliyor :) Ayrıca “Baylar, yemin ederim ki, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık.” Fazla düşünen arkadaş bunu yöntemsiz, inatla ve duygularına teslim olarak yaptığı için işi cidden hastalık seviyesine getirmiş.
