İnsanın yüzüne indirilmiş bu ayeti kim, nasıl okur bilemem ama kirpikler güzelliğin en eski yazısıdır. İnsan ruhunun mihrabıdır. Ve en sessiz şarkısıdır dünyanın...
Juliet gerçekten Romeo'yu sevmiş miydi?Elizabeth Bennet Darcy'yi?Peki ya Sindirella gerçekten yüzünü hatırlamayıp onu bir ayakkabıyla zor bulan o herifle aşık olduğu için mi evlenmişti yoksa bütün bunlar,o karakterlerin kalemini tutan kendini beğenmiş ya da kendi mutlu sonu olmayan platonik bir aşığın çırpınışı mıydı?
Bağıra bağıra susuyorum
Sesim dilsiz
Herkes sağır
Artık kimseyi de beklemiyorum
Kalp temiz
Ruh da yara
Ve ben umudu bir kuşun kanadına taktım
Belki alır götürür
Benden uzağa
Ne kadar büyürsek büyüyelim
Ve ne kadar geçerse geçsin zaman;
Bir tarafımız hep çocuk kalıyor.
Gülüşlerimizin ve gözyaşlarımızın bir yanı çocuk.
Ümitlerimizin ve hayal kırıklarımızın bir yanı çocuk.
Endişelerimizin ve korkularımızın bir yanı çocuk.
Her birimiz ne kadar yaşarsak yaşayalım çocukluğumuzu,
İçimizde yaşanmamış bi şeyler kalıyor illa