Harry aslında dinlemiyordu. İçini , güneş ışığıyla ilgisi olmayan bir sıcaklık kaplamaktaydı; göğsündeki yumruk eriyordu sanki. Ron ve Hermione’nin belli ettiklerinden daha fazla sarsıldıklarını biliyordu ama hâlâ orada , iki yanında olmaları, rahatlatıcı laflar söyleyerek onu desteklemeleri, sanki kirliymiş ya da tehlikeliymiş gibi ondan kaçmamaları, Harry’nin gözünde, onlara asla anlatamayacağı kadar değerliydi.