Görürsünüz, her gün uyanmanın verdiği boşunalık hissini, derinden sızısını yaşamın, akşamların gözyaşıyla hizaya geldiğini, kurduğunuz, elediğiniz her şeyin bir virâneye dönüşünü, vefâsızlığı, şu hır-gür içinde, herkesin anlamamayı rafa kaldırmışlığı, sonra akşamları eve başınız önde dönmeyi, bir akşam vakti görürsünüz bir daha görmeyeceğiniz gün yüzünü.